“เข้ากันได้หรือไม่ได้แต่เขาก็รวย เธอมีปัญญาหารวยกว่าฉันไหมล่ะ”
พริ้งเพราแหย่กลับ เธอไม่ได้โกรธ แต่สมเพชเวทนาความอิจฉาริษยของสองแม่ลูกเหลือเกิน อาชาให้ผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอพร้อมสินสอดทองหมั้นและการจดทะเบียนสมรส อีกทั้งใบรับรองการตรวจโรคที่เธอเคยขอเอาไว้ มันรวบรัดแต่เรียบร้อย เธอไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายชวนปวดหัว
“อ๋อ... ที่แต่งงานกับเขานี่เพราะเขารวยเหรอ”
พลอยประภัสเห็นว่าที่สามีของพี่สาวเดินมาหยุดอยู่ไม่ไกลกันนัก แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็น
“ใช่ เขารวยฉันเลยแต่งงานด้วย ขอให้เธอโชคดีมีปัญญาหาสามีรวยๆ แบบฉันนะ”
คำตอบของพริ้งเพราทำให้อาชาขบกรามแน่น
ผู้หญิงหิวเงิน! เขาคิดว่าเธอไม่เหมือนคนอื่นเสียอีก แต่ผู้ใหญ่จัดการไปแล้ว
มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้!
ร่างสูงหมุนกายเดินจากไป ดีที่ไม่คิดจัดงานแต่งให้เปลืองเงินไปมากกว่านี้ เขาคิดในแง่ดีว่าเธอไม่โลภ เลยอยากแต่งเงียบๆ ที่ไหนได้ คิดว่างานแต่งไม่สำ
