แต่ดูตอนนี้สิ! เธอแทบจะทำตัวไม่ถูก วางไม้วางมือก็ไม่ถูกเอาเสียเลย โดนเขาขอตรงๆ แบบนี้จะให้ตอบว่ากระไรล่ะ
“กินเสร็จอยากเสียบ อยากซอย อยากเอา แข็งไปหมดแล้ว” เขาขยับให้เธอรู้ว่าเขาแข็งชันขนาดไหน
“ข้าวเพิ่งหายป่วยนะคะ” เธอบอกอย่างขวยเขิน
“ข้าวนอนเฉยๆ อาทำเอง”
“แน่ะ! ไม่เอาหรอกค่ะ ขอพักอีกสักวันสองวันนะคะ”
พูดแล้วอยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก พักสักวันสองวัน หลังจากนั้นเธอก็โดนจัดเต็มอีกใช่ไหม
“สัญญาแล้วนะว่าอีกสองวัน”
เขาขอคำมั่นสัญญา เธอเผลอถอนใจเฮือกใหญ่ ไม่น่าไปพูดแบบนั้นเลย เหมือนเอาเชือกมารัดคอตัวเอง
“การนิ่งเงียบคือการตอบรับนะครับคนดี”
“ค่ะ”
ไม่อยากจะตอบหรอก แต่เขาเริ่มรุกเร้าเอาคำตอบด้วยการล้วงมือเข้ามาเคล้นคลึง เธอจำต้องตอบรับ ก่อนจะตะครุบมือซนเอาไว้
พอเธอตะครุบตรงนั้น เขาก็จับตรงนี้ ขนิษฐาอ่อนใจไปพร้อมๆ กับความรู้สึกสั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาลากมือผ่าน
โหนกเนื้อของเธอถูกเขาสอดแทร
