ถูกบีบให้จนหนทาง
คำภาวนาของณิชาก่อนจะหลับไปในคืนนั้นไม่เป็นผล เมื่อเดือนต่อมาเธอเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย ประจำเดือนที่ควรจะมาตั้งแต่ต้นเดือนมันขาดหายไป ตอนแรกเธอพยายามไม่คิดมาก เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรและอาจจะคิดมากไปเอง หญิงสาวรอจนกระทั่งถึงสิ้นเดือน แต่แล้วประจำเดือนที่เธอเฝ้ารอก็ไม่มีทีท่าว่าจะมาสักที
วันนี้เธอจึงตัดสินใจออกจากบ้านไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจตั้งแต่เช้า ทว่าผลที่ออกมานั้นทำเอาเธอแทบก้าวขาไม่ออก ราวกับสมองหยุดทำงานไปเสียดื้อ ๆ คิดไม่ออกเลยว่าจะทำอย่างไรดี มองไปทางใดก็เจอแต่ความมืดมน
สองขีด...มันขึ้นสองขีด เธอมองไม่ผิดแน่
ณิชาค่อย ๆ ทรุดตัวนั่งลงปลายเตียง เลื่อนมือขึ้นมาวางทาบบนหน้าท้องของตัวเองด้วยไม่อยากเชื่อว่าจะมีอีกหนึ่งชีวิตอาศัยอยู่ในนี้
“...ลูก” หญิงสาวรำพึงออกมาเบา ๆ พร้อมกับน้ำตาที่รินไหล เป็นความผิดพลาดของเธอเองที่สะเพร่าจนลืมเรื่องคุมกำเนิด รู้ทั้
