bc

เมียแต่งที่(ไม่)รัก

book_age18+
5.5K
ติดตาม
37.5K
อ่าน
จบสุข
ผู้สืบทอด
ดราม่า
ลึกลับ
like
intro-logo
คำนิยม

วินทร์รักลูก...แต่เขาเกลียดเธอซึ่งเป็นแม่ของลูก

“เธอเลี้ยงลูกคนเดียวได้?”

“น่าจะได้นะคะ” ณิชาบอกอย่างไม่แน่ใจ เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็แอบรู้สึกหวั่น ๆ อยู่เหมือนกัน

“ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบโทร. หาฉัน เข้าใจไหม”

“ค่ะ พี่วินทร์ไม่ต้องเป็นห่วง” หญิงสาวรีบรับคำด้วยรอยยิ้มดีใจ ทว่าวินาทีต่อมารอยยิ้มนั้นก็พลันหายไปจากใบหน้างาม เมื่อได้ยินเขาพูดประโยคต่อมา...

“ฉันเป็นห่วงลูก อย่าเข้าใจผิดว่าฉันจะเป็นห่วงเธอ”

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทนำ
บทนำ เสียงร้องไห้ของทารกน้อยวัยสามเดือนดังขึ้นลั่นบ้าน ขณะที่ณิชากำลังแต่งตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวในชุดอยู่บ้านง่าย ๆ เสื้อยืดตัวบางกับกางเกงผ้าขาสั้นประมาณหัวเข่ารีบใช้ผ้าขนหนูซับผมที่เพิ่งสระมาแบบลวก ๆ พอให้แห้งหมาด ก่อนจะโยนมันลงตะกร้าผ้าที่ใช้แล้ว จากนั้นก็รีบสาวเท้าลงไปยังชั้นล่างทั้งที่ผมยังไม่แห้งดี “ตื่นมาก็ร้องเลยค่ะ พี่เปลี่ยนผ้าอ้อมแล้วก็ยังไม่หยุดร้อง สงสัยจะหิวนม” ดวงใจซึ่งเป็นแม่บ้านพ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็กรีบบอกเมื่อเห็นแม่ของเด็กเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่กลายเป็นห้องเลี้ยงเด็กขนาดย่อม ๆ ไปแล้ว ณิชาเดินเข้าไปรับเด็กหญิงณิศราหรือหนูณิจากดวงใจมาอุ้มไว้เอง ครั้นเห็นใบหน้าเล็กที่แดงก่ำกับเสียงร้องไห้ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงง่าย ๆ คนเป็นแม่ก็รู้สึกเหมือนใจจะขาดแทนลูก “หนูหิวนมเหรอคะ หม่ำ ๆ เนอะ เดี๋ยวแม่ให้หม่ำ ๆ” หญิงสาวโยกทารกน้อยในอ้อมแขนเบา ๆ อย่างทะนุถนอม พร้อมเดินไปนั่งบนโซฟา “งั้นเดี๋ยวพี่ไปในครัวนะคะ” ณิชาพยักหน้า ดวงใจจึงปลีกตัวไปจัดการงานในครัวทันที ปล่อยให้คุณแม่ยังสาวได้ให้นมลูกน้อยได้สะดวก ๆ เมื่อแม่บ้านวัยกลางคนเดินออกไปแล้ว หญิงสาวก็ดึงชายเสื้อยืดของตัวเองขึ้น ใช้สำลีชุบน้ำที่วางอยู่ไม่ไกลเช็ดทำความสะอาดจุกสีหวาน ก่อนจะค่อย ๆ ประคองป้อนเข้าปากเล็กที่ยังส่งเสียงร้องไม่หยุด คราแรกหนูน้อยหันหน้าหลบ ทว่าเมื่อได้สัมผัสรสชาติหรือกลิ่นที่คุ้นเคยเด็กหญิงณิศราก็งับเต้าผู้เป็นแม่และดูดแรง ๆ อย่างหิวโหย เสียงร้องไห้สงบลงแล้ว ทารกน้อยวางมือข้างหนึ่งบนเต้าคัดตึงของหญิงสาว ปากเล็กดูดดึงสลับกับใงือกขบเบา ๆ ที่ยอดถันพอให้มารดาได้รู้สึกจั๊กจี้ ณิชาพิศมองใบหน้าเล็กของลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ พลางใช้ข้อนิ้วชี้เกลี่ยเบา ๆ บนแก้มนุ่ม ก่อนจะผลิยิ้มออกมาเมื่อเห็นดวงตากลมแป๋วไร้เดียงสากับแก้มซาลาเปาที่พองเข้าพองออกตามจังหวะการดูดน้ำนม ผ่านไปประมาณห้านาที หนูน้อยที่กินนมอิ่มแล้วก็คายจุกสีหวานแล้วหันหน้าหนี ณิชายิ้มเอ็นดูก่อนจะก้มจูบกระหม่อมเล็กอย่างทะนุถนอม จากนั้นก็อุ้มแกขึ้นพาดบ่า ใช้มือประคองคอและตบหลังเบา ๆ เพื่อให้เรอออกมาหลังกินนมอิ่ม “คุณชาคะ วันนี้คุณวินทร์จะกลับมาทานข้าวที่บ้านไหมคะ” หลังจากหายไปอยู่ในครัวได้สักพัก ดวงใจเดินเข้ามาถามถึงเจ้านายอีกคนที่ออกไปทำงานตั้งแต่เช้า คนถูกถามเงยหน้าจากลูกที่นอนอยู่บนเบาะขึ้นไปส่งยิ้มให้ ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่รู้เลยค่ะ แต่พี่ใจทำเผื่อไว้เลยก็ได้นะคะ” “อ๋อ ได้ค่ะ วันนี้เป็นแกงเขียวหวานกับทอดปลาสลิดนะคะ” “เปลี่ยนเมนูได้ไหมคะพี่ใจ พอจะทำแกงจืดกับผัดผักน้ำมันมะกอกแทนได้ไหม แต่ถ้าไม่มีวัตถุดิบก็ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขอและบอกเมนูที่ต้องการไปอย่างเกรงใจ อันที่จริงเธอไม่ได้มีปัญหาเรื่องอาหารการกินหรอก เพียงแต่ว่า ‘วินทร์’ ผู้ซึ่งเป็นสามีตามกฎหมายของเธอนั้นค่อนข้างเลือกกิน เขาไม่ค่อยกินของทอด ของมัน และของหวาน เขาจะเน้นโปรตีนที่ให้พลังงานหนัก ๆ และไม่สร้างไขมันมากกว่า “ทำได้ค่ะ แต่วันก่อนนู้นพี่ได้ยินคุณชาบ่นว่าอยากกินแกงเขียวหวานพี่ก็เลยว่าจะทำวันนี้ อีกอย่างก็ไม่แน่ใจว่าคุณวินทร์จะกลับมาทานข้าวที่บ้านหรือเปล่า” ณิชาได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้ ด้วยเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้เขาจะกลับมากินที่บ้านหรือจะเรียบร้อยจากข้างนอกมาแล้ว “เผื่อไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ส่วนแกงเขียวหวานไว้เราค่อยทำกินด้วยกันตอนเที่ยงพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ” “โอเคค่ะ งั้นพี่ไปทำต่อแล้วนะคะ เดี๋ยวจะค่ำก่อน” ครั้นเห็นว่าเป็นเวลาห้าโมงกว่า ใกล้จะถึงเวลาเลิกงานของตนแล้ว แม่บ้านวัยกลางคนก็รีบเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งเพื่อทำหน้าที่สุดท้ายของวันนี้ให้แล้วเสร็จ ผ่านไปประมาณสามสิบนาทีก็เดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง พร้อมกับกระเป๋าผ้าสะพายไว้ที่หัวไหล่ “พี่ทำเสร็จแล้วนะคะ เอาฝาชีครอบไว้ที่โต๊ะกินข้าว ถ้าคุณชายังไม่กินตอนนี้ก็ค่อยเอาออกมาอุ่นทีหลังได้ค่ะ พี่กลับบ้านก่อนนะคะ” “ค่ะ ขอบคุณพี่ใจมากเลยนะคะ ส่วนเงินเดือนเดือนนี้ของพี่ใจ เดี๋ยวชาบอกพี่วินทร์โอนเข้าบัญชีให้ค่ะ” หญิงสาวบอกลูกจ้างอย่างเช่นทุกเดือนเมื่อใกล้ถึงวันจ่ายเงิน เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจว่านายจ้างไม่ได้ลืมค่าจ้างของตน “ขอบคุณค่ะ...เอ่อ...” ดวงใจยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะค่อย ๆ ลดมือลงมากำสายกระเป๋า สายตาล่อกแล่ก ท่าทางลุกลี้ลุกลนคล้ายมีเรื่องอยากจะพูด เป็นณิชาที่สังเกตท่าทางนั้นได้แล้วเอ่ยถามออกไป “พี่ใจมีอะไรหรือเปล่าคะ” “เอ่อคือ...คุณชาคะ” “คะ ?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นอย่างรอว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร แล้วก้มมองลูกน้อยที่นอนตีแขนตีขาไปมากลางอากาศอย่างอารมณ์ดีหลังจากกินนมอิ่ม ครั้นเห็นไม่มีอะไรผิดปกติจึงเงยหน้าขึ้นไปสนใจแม่บ้านวัยกลางคนอีกครั้ง “ว่าไงคะพี่ใจ” “มะ...ไม่มีอะไรค่ะ พี่ว่าพี่รีบกลับบ้านก่อนดีกว่า พี่ไปนะคะ” บอกจบดวงใจก็รีบหมุนตัวออกไปทันที ทิ้งให้นายจ้างสาวมองตามด้วยสีหน้าฉงนอย่างไม่เข้าใจท่าทางอีกฝ่ายสักเท่าไร ทว่าก็ไม่มีเวลาให้คิดนาน เพราะวินาทีถัดมาก็ต้องหันกลับมาสนใจทารกน้อยที่ส่งเสียงเรียกร้องความสนใจจากผู้เป็นแม่ วินทร์กลับมาถึงบ้านในเวลาสามทุ่มครึ่ง ชายหนุ่มเดินขึ้นไปยังชั้นสอง สืบเท้าตรงไปยังห้องนอนใหญ่ที่กินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของชั้น เคาะประตูส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ข้างในรับรู้ ก่อนจะเปิดเข้าไปทันทีโดยไม่รอให้ใครอนุญาต “อุ๊ย! พี่วินทร์” ณิชาที่นั่งกำลังปั๊มน้ำนมอยู่ตาโตขึ้นด้วยความตกใจ รีบหมุนตัวหันหลังเมื่อประตูห้องถูกเปิดเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าสวยร้อนผ่าวด้วยคิดว่าเขาอาจจะเห็นหน้าอกที่เปิดเปลือยเมื่อสักครู่ “โทษที ฉันแค่เข้ามาดูลูก” คนที่เข้ามาใหม่เอ่ยเสียงเรียบ แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปหาหนูน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง หญิงสาวเก็บอุปกรณ์ปั๊มนม ดึงเสื้อลงมาปิดเต้าอวบ แล้วหันกลับมามองชายหนุ่มที่กำลังโน้มตัวจูบหน้าผากลูกสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความปริ่มใจเมื่อเห็นเขาแสดงความรักกับลูก “ทานข้าวมาหรือยังคะ” หญิงสาวถามอย่างเช่นทุกวัน ครั้นได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ไม่ใช่น้ำยาปรับผ้านุ่มจากตัวเขาเธอก็หลุบตาลง ใบหน้าสวยหวานหมองเศร้าด้วยคิดว่าเขาไปกับใครก่อนจะกลับบ้าน และเขาคงกินข้าวจากข้างนอกมาเรียบร้อยแล้ว “ฉันกินมาแล้ว” วินทร์ตอบโดยไม่มองหน้าคนที่เป็นแม่ของลูกและภรรยาตามกฎหมายของตน ชายหนุ่มก้มมองลูกน้อยที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราว ใช้ข้อนิ้วเกลี่ยเบา ๆ บนแก้มนุ่ม ก่อนจะก้มลงจูบแก้มเล็กเบา ๆ แล้วหยัดตัวยืนขึ้นเต็มความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร “ฉันจะกลับห้องแล้ว เธอปั๊มนมตามสบายเถอะ” ณิชามองตามหลังคนที่เดินออกไปด้วยแววตาเศร้าลึก ความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากตัวเขาทำให้เธอรู้สึกเหน็บหนาวไปถึงขั้วหัวใจ อีกทั้งยังรู้สึกผิดที่มีส่วนทำให้เขาต้องมาตกอยู่ในสถานะสามีและพ่อของลูกโดยที่เขาไม่ได้เต็มใจ จนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีแล้วที่เธอกับเขาแต่งงานและย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ด้วยกัน ทว่าเธอรู้ดีว่าที่เขายอมอยู่ตรงนี้ก็เพราะลูก ...ลูกที่เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจ และที่สำคัญเขาไม่ได้รักเธอ มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่รักเขาอยู่ฝ่ายเดียว สาเหตุที่ต้องแต่งงานกันเพราะว่าเขาต้องรับผิดชอบอีกหนึ่งชีวิตน้อย ๆ ที่พลาดเกิดมาเท่านั้น…

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

คุณหนูสิบเจ็ดตระกูลเจียง

read
10.4K
bc

เชลยรักท่านอ๋องอำมหิต

read
15.8K
bc

วิญญาณตามรัก

read
1K
bc

แม่หมอแห่งซูโจว

read
7.3K
bc

พะยอมอธิษฐาน

read
2.3K
bc

พันธะร้าย..ดวงใจรัก

read
2.0K
bc

รักต้นฉบับ(ไม่ลับ)แม่มดมนตรา

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook