บทที่ 17
ที่ของแม่
“เอ่อ...พี่ว่าพี่เอาของไปเก็บดีกว่า”
เมื่อรู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในห้องพักพิเศษเริ่มเปลี่ยนไป ดวงใจก็รีบกุลีกุจอไปหอบข้าวของที่วางอยู่บนพื้นไปเก็บให้เข้าที่เข้าทาง แล้วรีบพาตัวเองออกไปข้างนอก เปิดทางให้เจ้านายได้คุยกันเป็นการส่วนตัวอย่างรู้งาน
“คุณสุดโปรดเป็นเจ้านายของชา” ณิชาตอบอดีตสามีด้วยโทนเสียงปกติ ไม่ดังมากนัก เพราะกลัวเสียงจะไปรบกวนการนอนของเด็กหญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียงซึ่งอยู่ห่างจากโซฟามากพอสมควร
ทว่าคนถามยังไม่พอใจกับคำตอบที่ได้ วินทร์สาวเท้าเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ โดยเว้นระยะห่างให้นิดหนึ่งเพื่อให้เธอไม่รู้สึกอึดอัดจนเกินไป แล้วถามต่อ “มีอะไรมากกว่านั้นไหม”
ณิชาขมวดคิ้วนิ่วหน้า ในเมื่อเขาถาม และเธอก็ตอบแล้ว เขายังต้องการอะไรอีก “จะให้มีอะไรอีกคะ”
“วันนั้นพี่ได้ยินปลื้มเรียกเราว่าแม่ชา พี่ก็เลยสงสัยว่าคุณสุดโปรดกับชาสนิทกันมากแค่ไหน”
“จะว่าสนิทก็สนิทค่ะ แ
