ปัง!
เสียงประตูคอนโดหรูปิดดังลั่น ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดเหล้าและแก้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังราคาแพง มือหนาหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ที่ปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอก
เขาอัดควันบุหรี่เข้ามาในปอดแล้วพ่นออกมาอย่างหัวเสีย สายตาคมเข้มทอดไปยังวิวเมืองในยามค่ำคืนผ่านกระจกใส แสงไฟระยิบระยับของกรุงเทพฯ ไม่อาจกลบความว่างเปล่าในอกได้เลย
มือหนาคว้าขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกมาเทลงแก้วแล้วกระดกพรวดเดียวจนหมด เขากำแก้วเหล้าแน่น ราวกับต้องการให้มันแตกละเอียดคามือ
‘ถ้าเซย์ยอมให้ไปส่ง พี่ครินทร์จะเลิกยุ่งกับเซย์ไหม’
‘พูดเหมือนจะให้ฉันไปส่ง’
‘แค่พี่ครินทร์รับปาก’
ทำไมตอนนั้นถึงไม่มีความกล้าที่จะรับปากเธอทั้งที่มันไม่ได้ยากเลย แต่พอเอ่ยออกไปกลับรู้สึกหวิวๆ ตรงหัวใจ แค่คิดว่าจะไม่ได้เจอเซลีนอีกแล้วมันก็…รู้สึกเจ็บแปลบตรงก้อนเนื้อข้างซ้าย
เขาทิ้งศีรษะไปพิงพนักโซฟา สายตามองเพดานข้าง
