แอดดด
มือเล็กเปิดประตูบ้านเข้าไปในช่วงดึก รอยบนคอเธออาศัยผมให้ช่วยบดบังจากสายตาพี่ชาย ส่วนพรุ่งนี้ค่อยจัดการปกปิดตอนออกไปเรียนอีกที พอก้าวเข้ามาข้างในบ้านก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นเซนต์นั่งเอามือซบใบหน้าอยู่ตรงโซฟามุมห้องนั่งเล่นของบ้าน
พอเซนต์เห็นน้องสาวกลับมาก็เงยหน้าขึ้นด้วยแววตารู้สึกผิด ร่างสูงหยัดกายขึ้น แต่เซลีนกลับเมินแล้วเดินหนีพี่ชายอย่างไม่คิดทักทาย
“เซย์…”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เซย์ไม่อยากฟังคำแก้ตัวของพี่เซนต์แล้ว”
“พี่ขอโทษ”
เซลีนไม่สนใจ ก้าวเท้าเดินต่อไปยังบันได กำลังก้าวขาขึ้นขั้นแรกก็ต้องชะงัก
“พี่ไม่ดีเอง”
“…”
“พี่ตั้งใจหยุดแล้วจริงๆ ตอนนั้นพี่โกรธที่ไอ้ครินทร์มันพูดแบบนั้นกับเซย์ สายตาที่มันมองเซย์…มันเหมือนเซย์เป็นของเล่นที่จะแตะต้องเมื่อไหร่ก็ได้”
“…” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น สิ่งที่พี่ชายพูดเป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธ เธอยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรกลับในตอนนั
