เซลีนรู้สึกถึงแรงลมเบาๆ ที่ไล้ผ่านต้นคอ ก่อนที่กลิ่นน้ำหอมประจำตัวเขาจะห้อมล้อมจนแทบหายใจไม่ออก
“ทำไมถึงเมิน?” เสียงทุ้มต่ำกระซิบชิดหลังคอ ทำเอาคนฟังเผลอสะดุ้งเล็กน้อย
“พี่ครินทร์…” เซลีนกำลังจะหันกลับไป แต่ครินทร์กลับโน้มตัวลงมาชิดมากกว่าเดิม ปลายคางสากระคายเฉียดไหล่เธอเพียงเสี้ยววินาที ก่อนเขาจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
“พี่มารับครับ”
แค่ประโยคนั้น หัวใจดวงน้อยก็เต้นโครมแทบร่วงจากอก น้ำเสียงอบอุ่นจนน่าขนลุก ผสมกับสรรพนามที่ใช้ ทำเธอเสียววาบตั้งแต่ต้นคอลามลงมาถึงกลางอก
“ซะ…เซย์จะกลับกับน้ำตาลค่ะ”
ครินทร์ปรายสายตาไปมองเพื่อนของเซลีนด้วยแววตายากคาดเดา ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองคนตัวเล็กที่มีอาการหวาดกลัว มือเล็กกำโทรศัพท์แน่นเพื่อระบายความอึดอัดที่เริ่มก่อเกิด
“กลับกันเลยไหมเซย์” น้ำตาลถามขึ้น ราวกับไม่สะทกสะท้านต่อแรงกดดันจากสายตาครินทร์
“โอเค เซย์กลับก่อน…”
“ให้โอกาสเลือกใหม่” เสียงเข้มเ
