“จะบอกได้รึยังคะ ว่าจะพาเซย์ไปไหน”
หลังจากความเงียบปกคลุมนานสองนาน เซลีนจึงตัดสินใจเอ่ยถามครินทร์อีกครั้ง ตอนแรกนึกว่าเขาจะไปส่ง แต่ดูแล้วคงไม่ใช่ เพราะเส้นทางที่เขากำลังขับอยู่ไม่ใช่ทางกลับบ้านหรือทางไปโรงพยาบาล
ครินทร์ไม่ตอบทันที มือใหญ่ยังคงกำพวงมาลัยแน่นขณะสายตาเหยียบย่ำถนนเบื้องหน้า พอหันไปมองเขา ก็พบเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างที่แข็งกร้าว
“เซย์ถามอยู่ค่ะ” เสียงเธอเบาลงอย่างกลัวๆ
“หุบปาก แล้วนั่งเงียบๆ”
ร่างบางเม้มริมฝีปากแน่น หลุบตาลงต่ำ มือเล็กทั้งสองข้างจิกชายกระโปรงแน่นราวกับยึดไว้เป็นที่พึ่งสุดท้าย
เธอไม่รู้ว่าเขากำลังจะพาไปไหน แต่ทุกสัญญาณจากเขา มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกระแวง กลัวว่าทุกอย่างจะซ้ำรอยกับเมื่อคืน
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้าสู่ลานจอดของคอนโดมิเนียม ครินทร์ดับเครื่องโดยไม่พูดอะไรสักคำ เซลีนเปิดประตูรถก้าวลงไปตามคนตัวโต
“พาเซย์มาคอนโดทำไมคะ”
“จะเอาไหมสร้อย?”
“เ
