“แล้วฉันเป็นใคร ทำไมไม่มีอะไรในหัวของฉันเลย” นิชาภัทรกุมที่ศีรษะของเธอด้วยความเจ็บปวด ยิ่งเธอพยายามคิด เธอก็ยิ่งเจ็บปวดหัวมากกว่าเดิม นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอไม่เข้าใจจริงๆ ส่วนคนที่มองมาที่เธอตั้งแต่แรกเขาเป็นห่วงเธอมากเหลือเกิน เขาอยากเข้าไปกอดเธอ แต่ทว่าเขาไม่สามารถเข้าไปรบกวนการทำงานของแพทย์ได้
“นี่ภรรยาของผมเป็นอะไรครับหมอ” ปองภพเอ่ยถามออกมาด้วยเสียงเครียด แม้ว่าจะไม่สามารถเข้าไปกอดเธอได้ แต่สายตาของเขามองมาที่เธออยู่ตลอดเวลา
“น่าจะเป็นผลจากสมองกระทบกระเทือน ทำให้ไม่สามารถจำใครได้ครับ” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยออกมา หลังจากที่วิเคราะห์อาการของหญิงสาว ส่วนคนที่ได้ฟังถึงกับมองหน้าหญิงสาวด้วยความสงสาร นี่เธอไม่มีความทรงจำเหลืออยู่เลยอย่างนั้นเหรอ ทำไมโชคชะตาถึงใจร้ายกับเธอถึงขนาดนี้
“แล้วแบบนี้เธอจะมีโอกาสหายมั้ยครับ” ปองภพเอ่ยถามออกมาด้วยความหวั่นใจ แต่ต่อให้เธอไม่มีโอกาสหาย เขาก็ไม่มีทา
