สูญเสียความทรงจำ...2

428 คำ

“หมอยังไม่กล้ารับปากเลยว่าฉันจะหาย คุณเป็นใครถึงจะมาบอกว่าฉันต้องหาย หมอคะฉีดยาให้ฉันตายดีกว่า ถ้าต้องอยู่อย่างคนไม่รู้อะไรอย่างตอนนี้” นิชาภัทรโวยวายเสร็จก็ร้องไห้ออกมาทั้งน้ำตา ชายหนุ่มรีบแหวกทุกคนที่รายล้ออยู่รอบเตียงของหญิงสาว เข้าไปกอดเธอไว้ด้วยความรัก เขาสงสารเธอเหลือเกิน เขาไม่รู้จะช่วยเธอยังไง บางทีเขาอาจจะต้องพาเธอไปรักษาที่ต่างประเทศ เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอตายหรอก ถ้าเธอตายแล้วเขาจะอยู่ยังไง “อย่าทำแบบนั้นจะนิชา คุณต้องหายสิ ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ ผมก็จะทำให้คุณหาย อย่าพูดแบบนี้อีก” ปองภพเอ่ยออกมาพร้อมทั้งลูบศีรษะเพื่อที่จะปลอบประโลมเธอ นาทีนี้หญิงสาวเจ็บปวด แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจสัมผัสของเขา แม้ว่าเธอจะจำไม่ได้ก็ตาม เขาอาจจะเป็นสามีเธอจริงๆ ก็ได้ เพราะถ้าไม่ใช่ สัญญาตญาณของเธอมันคงผลักไสเขาออกไปแล้ว ทีมแพทย์เฝ้าแต่มองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความเครียด คนไข้วีไอพีที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม