“หืม?” นเรนทร์แปลกใจ ดันตัวเธอขึ้นมามองสบตาอย่างค้นหา “มีอะไรรึเปล่า”
ภัคพิงค์ยิ้มเขินๆ
“พิงค์อยากชวนคุณไปทานข้าวด้วยกันสักมื้อ”
“แค่มื้อเดียวเองเหรอ” เขาเลิกคิ้วถาม ไม่ยักรู้ว่าเมียเขาเป็นคนมักน้อยขนาดนี้
“เอ่อ... แต่ถ้าคุณไม่ว่างก็ไม่เป็นไร...”
“ได้สิ ผมว่าง”
ดวงตาของภัคพิงค์เปล่งประกายความดีใจ ยิ้มกว้างเต็มใบหน้า รีบหยิบสมาร์ตโฟนที่เหน็บอยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังขึ้นมาทันที
“งั้นพิงค์จองร้านอาหารเลยนะคะ คุณมีอะไรที่อยากกินเป็นพิเศษมั้ย”
“เอาที่คุณชอบเลย ผมตามใจคุณ”
นเรนทร์มองภรรยาเสิร์ชหาร้านอาหารอย่างตั้งใจ เลือกแล้วเลือกอีกจนปอยผมหล่นลงมาปรกหน้า เขาเลยช่วยทัดหูไม่ให้เกะกะสายตาของเธอพลางยิ้มเอ็นดู เมื่อเธอโชว์หน้าเพจที่ระบุว่า ‘กดจอง’ ผ่านบนหน้าจอสมาร์ตโฟนแล้ว
“เรียบร้อย”
“ดีใจขนาดนั้นเชียว”
ภัคพิงค์พยักหน้าหงึกหงัก จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไรล่ะ เพราะนี่เป็นดินเนอร์มื้อแรกของ
