ภัคพิงค์ยืนขาตายตัวแข็งทื่อ เบิกตามองไม้กอล์ฟที่ลอยละลิ่วจวนเจียนจะฟาดศีรษะเธอ ได้แต่หลับตาแน่นทำใจรับแรงกระแทก
เคร้ง!
เสียงโลหะกระทบกันกลางอากาสดังสนั่น ทำเอาเธอสะดุ้ง ใจแป้วร่วงหล่นหายไปทั้งดวง แค่ได้ยินเสียงยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วตอนที่มันกระแทกใส่หัวเธอเต็มๆ จะเจ็บมากขนาดไหน โชคดีอาจจะแค่หัวแบะ แต่ถ้าโชคร้ายล่ะ...
จะถึงตายเลยรึเปล่า!?
หญิงสาวจินตนาการถึงบาดแผลฉกรรจ์และสภาพใบหน้าที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดของเธอ แล้วก็แข้งขาอ่อนเข่าทรุดจนยืนทรงตัวแทบไม่อยู่
ปึก!
เสียงโลหะหนักๆ กระแทกเนื้อเข้าอย่างจัง ทำให้ภัคพิงค์ถึงกับหยุดหายใจไปชั่วอึดใจ อกสั่นขวัญเสียไปหมดด้วยคิดว่าเธอคงจะโดนไม้กอล์ฟฟาดเข้าให้แล้ว ได้แต่ยืนกลั้นใจรอรับความเจ็บปวดที่จะถาโถมโจมตีเข้ามา แต่น่าแปลกที่มันกลับไม่รู้สึกอะไรเลย หรือเธอจะเจ็บมากจนชาหนึบไร้ความรู้สึกไปแล้ว แล้วเลือดล่ะ เลือดเธอออกมากรึเปล่า ทำไมเธอถึงไม่รู้สึก
