ภัคพิงค์ละล้าละลังหน้าเครียด กำลังจะหันหลังกลับก็ถูกสามีดุนหลังเบาๆ ให้ก้าวเข้าไปในห้อง สายตาตกอยู่ที่เตียงนอนปรับระดับไฟฟ้าหลังใหม่ที่เพิ่งถอยมาจากโชว์รูมหมาดๆ รวมถึงผ้าปูเตียง ผ้าห่มและหมอนทุกใบล้วนถูกเปลี่ยนใหม่หมด ความรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ว่าก็พลอยหายไปหมด เธอไม่รู้สึกอะไรเลย ราวกับไม่เคยมีร่องรอยของโบว์วี่หรือผู้หญิงคนไหนอยู่ในห้องนี้
หญิงสาวหายใจคล่องขึ้นเยอะ เลิกคิดมากแล้วตรงไปค้นหาตามตู้เสื้อผ้าและลิ้นชักที่ถูกจัดเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ ปากก็เอ่ยถามเขาไปพลางว่า
“คุณกำลังหาเนกไทเส้นไหนอยู่คะ”
“เส้นที่คุณซื้อให้”
ภัคพิงค์ชะงักมือ รู้สึกเหมือนถูกเขาแกล้งยังไงยังงั้น เธอไม่เคยอยู่กับเขา ยิ่งไม่เคยทำหน้าที่ศรีภรรยา แล้วจะมาซงมาซื้อเนกไทอะไรให้เขาล่ะ
มั่วแล้ว!
หญิงสาวหันไปมองคนพูด ตั้งใจจะประชดกลับ แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอภาพวาบหวิวราวกับจงใจอ่อยที่ชวนให้เลือดกำเดากระฉูด นเรนทร์นั่งอยู
