เช้าวันใหม่ที่อบอุ่นปลุกภัคพิงค์ให้ตื่นตามความเคยชิน เธอพลิกตัวอย่างเกียจคร้านขอต่อเวลานอนไปอีกสักหน่อย เพราะยังรู้สึกเพลียๆ ไม่หาย มือบางควานหาหมอนข้างไปรอบๆ ก่อนจะสัมผัสถูกบางสิ่งที่เรียบเนียนและหนั่นแน่น ปลายนิ้วลูบไล้วนไปวนมาตามลอนคลื่นที่แสนวาบหวาม ให้ความรู้สึกอบอุ่นไม่เลวเลย
หัวคิ้วของหญิงสาวขมวดเล็กน้อย คล้ายจะรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณ ความกระดากอายทำให้เธอไม่กล้าลืมตา แต่ค่อยๆ ดึงมือที่ลูบวนอยู่บนแผงอกของคนที่นอนข้างๆ ออกอย่างช้าๆ ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อมือหนาของเจ้าของร่างตะครุบมือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“อย่าซน” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น ก่อนที่ดวงตาเรียวคมแคบจะลืมขึ้นมองสบตาเธอด้วยแววกรุ้มกริ่ม เล่นเอาภัคพิงค์หวามไปทั้งใจ “ตื่นเช้ามาก็คิดจะลวนลามผัวเลยรึไง”
หญิงสาวเกือบสำลักคำพูดห่ามๆ ของเขา ปั้นหน้าไม่ถูกเลย ทั้งมือและตัวเธอแข็งทื่ออยู่อย่างนั้นไม่กล้าขยับ เอ่ยถามเขาเสียงเบาหวิวว่
