ภัคพิงค์ลืมตามองสามีจูบใจกลางฝ่ามือเธอ แล้วจับไปแนบใบหน้าเขา ถูไถไล้เล่นแผ่วเบาขณะแววตามองสบตาเธออย่างอ่อนหวาน หญิงสาวเพิ่งสังเกตเห็นประกายแวววาวที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ ดวงตาเบิกกว้างมองเขาด้วยความประหลาดใจ
“ใส่แล้วห้ามถอดออกเด็ดขาด” นเรนทร์ก้มหน้าจูบแหวนแต่งงาน ก่อนจะชูแหวนบนนิ้วซ้ายของเขาให้เธอดู “ผมเองก็จะไม่ถอดเหมือนกัน”
ภัคพิงค์ขมวดคิ้วมองนเรนทร์สลับกับแหวนแต่งงานอย่างไม่อยากจะเชื่อ อดคิดไม่ได้ว่าเธอกำลังฝันไปอยู่ใช่ไหม มันเป็นไปได้จริงๆ น่ะหรือที่จะมีวันที่เธอกับเขาอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข เธอเคยเฝ้าฝันถึงวันนี้นับครั้งไม่ถ้วน แต่พอนานวันถูกความเจ็บปวดและเย็นชากลืนกินมากๆ เข้า ความรู้สึกที่ว่าก็ค่อยๆ เลือนรางลงทุกที ตอนนี้สิ่งที่คิดฝันเกิดขึ้นจริงอยู่ตรงหน้าเธอ ในใจเลยเกิดสับสนหวั่นไหวจนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าอะไรจริงหรือไม่จริงไปหมดแล้ว
“ไม่ยอมเหรอ” คนรอคำตอบนานแล้วถามเสียงนุ
