นเรนทร์มองบ้านเช่าชั้นเดี่ยวที่ค่อนข้างทรุดโทรม ไม่มีรั้วรอบขอบชิด ประตูบ้านก็คล้ายจะพังแหล่ไม่พังแหล่ หาความปลอดภัยไม่ได้เลยสำหรับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวและลูกชายตัวน้อยที่อาศัยอยู่กันตามลำพัง สิ่งที่เห็นสะท้อนอยู่ในใจบ่งบอกได้ว่าที่ผ่านมาเจนนิสาคงใช้ชีวิตได้อย่างไม่ดีนัก ส่วนตัวเหตุนั้นจะมีเป็นเพราะเขารึเปล่านั้นก็ยังไม่รู้
ถ้าใช่...ก็เท่ากับว่าเขาทำลายชีวิตผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งเลย!
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีปกคลุมหัวใจทำให้คนไม่สบายใจ อดที่จะเอ่ยถามอดีตคนรักไม่ได้ว่า
“ที่ผ่านมาคุณคงลำบากไม่น้อยสินะ”
เจนนิสาวางลูกน้อยที่หลับปุ๋ยบนฟูกเก่าๆ ห่มผ้าให้อย่างอาทร ก่อนจะหันมาสบตาเขา พยายามฝืนยิ้ม แม้มันจะดูไม่ต่างจากการร้องไห้ก็ตาม
“ถึงจะลำบากกาย แต่เจนก็มีความสุขมากที่มีน้องเรด ต่อให้แกจะเกิดมาเพราะเหตุสุดวิสัย แต่เจนก็รักแกและรักพ่อของแกค่ะ”
คำพูดแฝงความนัยที่มาพร้อมกับดวงตาที่มองเขาอย่างลึกซึ้ง ทำ
