ภัคพิงค์มองคนที่สะบัดก้นเดินไปอย่างสบายใจเฉิบแล้วได้แต่เม้มปาก ข่มความไม่พอใจเอาไว้ ก่อนจะก้มมองรองเท้าส้นเข็มแล้วยิ่งถอนหายใจหนัก ถึงจะไม่ได้สูงปรี๊ดเป็นคอนโด แต่ให้มาเดินในสนามหญ้าอย่างนี้ก็พานจะตกหลุมตกดิน สะดุดล้มเอาได้ง่ายๆ เขาก็ทำเกินไปจริงๆ รู้ว่ามาสนามกอล์ฟก็น่าจะพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าก่อนสิ
“ไอ้ผัวเฮงซวย” หญิงสาวก้าวเดินอย่างทุลักทุเลพลางตวัดค้อนคนที่เดินอยู่ข้างหน้าขวับๆ อยากแช่งชักให้เขาลองมาสวมรองเท้าแบบเธอแล้วเดินสะดุดแข้งขาหักเสียบ้าง จะได้รู้ถึงความลำบากลำบนของเธอ
แต่สงสัยเธอจะเป็นพวกทำบาปไม่ขึ้น พอแช่งเขาปุ๊บ กรรมดันสนองตัวเองปั๊บ จังหวะที่เธอเดินเหยียบลงไปบนหญ้า ดินตรงนั้นทั้งร่วนและเป็นหลุม ทำให้ส้นรองเท้าติดแหง็ก ขณะที่ตัวคนโอนเอนไปข้างหน้าแล้ว และกำลังจะล้มหน้าคะมำ
“พิงค์ระวัง!” รักษ์การ์ที่เดินตามหลังมาห่างๆ ร้องทัก พร้อมเร่งฝีเท้าหวังจะเข้ามาช่วยน้องสะใภ้โด
