ซ่านสวาทเมียบำเรอ

ไร่พีรภพ ไร่องุ่นที่มีคนงานหลายสิบคน ตั้งอยู่กลางหุบเขาแห่งหนึ่งในพื้นที่อำเภอ ปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา วันนี้ที่ไร่จะมีการจัดงานเลี้ยงปีใหม่ที่คนงานทุกคนในไร่สามารถพาครอบครัวมาร่วมงานเลี้ยงนี้ได้ ไร่แห่งนี้มีพีรภพเป็นเจ้าของไร่ เขารับช่วงดูแลกิจการต่อจากบิดามารดาของเขา ซึ่งพวกท่านวางมือไปแล้ว และก็ไปใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ที่บ้านเกิดของคุณเรืองรอง มารดาของพีรภพ ทำให้อำนาจเด็ดขาดที่นี่เป็นของพีรภพ คนงานที่ไร่แห่งนี้รักพีรภพมาก เพราะว่าเขามีเมตตากับทุกคน และตอนนี้เขาก็กำลังเดินตรวจตรางานเลี้ยงที่จะมีขึ้นในคืนนี้ เพราะทุกคนทำงานมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ทำให้ไร่องุ่นของเขามีผลกำไรเป็นอย่างดี สิ่งเดียวที่เขาจะตอบแทนคนที่นี่ได้ นั่นก็คือการจัดงานเลี้ยงให้พวกเขาได้กินดื่มกันอย่างไม่อั้น และมันก็เป็นสิ่งที่เขาทำทุกปี โดยไม่เคยเสียดายเงินเลยสักครั้ง “งานเรียบร้อยดีนะศักดิ์” พีรภพหันมากล่าวกับจงกลผู้จัดการไร่ของที่นี่ “ขอบคุณครับนาย ก็เพราะคำว่าไม่อั้นของนายนั่นแหล่ะ ทำให้ผมจัดงานออกมาได้ดีขนาดนี้” จงกลเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เรื่องเงินเรื่องเล็ก ความสุขของทุกคนต่างหากล่ะคือเรื่องใหญ่” พีรภพเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขาคิดอย่างนั้นจริงๆ ไม่ได้คิดปั้นแต่งคำพูดออกมาให้สวยหรูหรือว่าดูดี “วาสนาของพวกผมจริงๆ ที่มีเจ้านายอย่างนายครับ” จงกลเอ่ยออกมาด้วยความตื้นตันใจ เพราะว่าเจ้านายของเขาเป็นคนที่น่าศรัทธาจริงๆ ก็เพราะดีแบบนี้แหล่ะ เขาเลยไม่อยากให้เจ้านายของเขาทำงานหนักแล้วก็เหงาอยู่คนเดียว แล้วเจ้านายของเขาก็ไม่ยอมคบใครด้วยน่ะสิ ถ้าหิวเจ้านายของเขาก็เลือกที่จะซื้อกินเอา แต่ตอนนี้เจ้านายของเขาก็อยู่ในวัยที่ควรมีครอบครัวได้แล้ว ผู้ชายดีๆ แบบนี้ไม่ควรจะต้องอยู่คนเดียวเลยจริงๆ