เริ่มอาย...1 NC+++
491 คำ
ด้วยจังหวะรักอันเร่าร้อน ทำให้ชายหนุ่มสามารถพาตนเองไปถึงปลายทางแห่งความสุขสมจนได้ แต่ก่อนที่ลาวารักสีขาวขุ่นจะพวยพุ่งออกมา ชายหนุ่มสามารถถอดถอนเจ้าความใหญ่โตของเขาออกมาได้ทัน ทำให้ลาวารักสีขาวขุ่นที่พวยพุ่งออกมามันราดรดลงไปที่หน้าท้องแบนราบของหญิงสาว ก่อนที่ฝ่ายชายจะส่งเสียงคำรามลั่นออกมาอย่างมีความสุข หลังจากที่เขาไปถึงปลายทางแห่งความสุขสมได้ ชายหนุ่มก็เริ่มตั้งสติ แล้วก็จัดการลุกขึ้นแต่งกาย สงสัยต่อมความอายจะเพิ่งทำงาน นาทีนี้เกิดกลัวใครมาเห็นเข้า เขาต้องรีบแต่งตัวแล้วพาเธอไปจากที่นี่
ส่วนหญิงสาวนอนอ่อนระทวยช่วยเหลือตนเองไม่ได้เลย ทั้งบทรักที่ผ่านไปเมื่อสักครู่นี้ แล้วก็ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สภาพของหญิงสาวจึงเป็นแบบนี้ ชายหนุ่มจึงรีบช้อนตัวอุ้มร่างบาง ในสภาพที่กางเกงยังห้อยต่องแต่งอยู่อย่างนั้น เพื่อที่จะพาเธอไปที่บ้านของเขา เพราะว่าเขายังไม่พอกับบทรักที่ผ่านไปเมื่อสักครู่นี้
ไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ช่าง เขาไม่สนใจสักนิด สิ่งเดียวที่เขาสนใจตอนนี้ก็คือร่างงามของเธอ เขาต้องการให้เธอมาครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา เพราะความคับแน่นของเธอมันทำให้เขาติดใจเหลือเกิน ติดใจจนอยากกระแทกเข้าใส่เธอย้ำๆ เพื่อให้เธอส่งเสียงครวญครางออกมา
“คุณจะพาฉันไปไหน” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่อ่อนระทวย
“ไปที่บ้านของผม” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงพร่า จะอะไรซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เจ้าลูกชายของเขามันต้องการออกศึกอีกรอบ แล้วสิ่งที่มันทำให้ความปรารถนาเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าร่างสูงของเขาที่กำลังแนบชิดกับร่างบางของเธออยู่
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับไปที่งาน” ดวงเดือนเอ่ยออกมาด้วยท่าทางหวาดวั่น เพราะว่าตอนนี้เธอเริ่มรู้แล้วว่าตนเองทำอะไรอยู่ เพียงแต่เห็นหน้าผู้ชายที่ตนเองนอนด้วยไม่ถนัดเท่านั้น แต่ก็เหมือนว่าหญิงสาวไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีกต่อไปแล้ว เธอก็เลยประท้วงไปไม่จริงจังนัก แล้วที่มันมากกว่านั้นก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ ต้องบอกเลยว่ามันทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว
“ไม่ต้องกลับไปหรอก กลับไปสภาพนี้น่ะเหรอ ไปนอนที่บ้านฉันก่อนแล้วกัน” พีรภพเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเอาแต่ใจ ชีวิตนี้ไม่เคยมีใครขัดใจเขามาก่อน แล้วคนอย่างเธอจะมาขัดใจเขาน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอก
- ผู้เขียน
