เดิมพันหัวใจ

4.

“รับเครื่องดื่มชูกำลังแก้เหนื่อยมั้ยครับคุณพี เอ๋! หรือว่าไม่ต้องดีเพราะหน้าตาสดชื่นมาเชียว” นั่งลงที่เก้าอี้หน้าเคาเตอร์บาร์ปุ๊บ ก็ถูกลูกน้องตัวดีพูดแซวขึ้นมาปั๊บ

“ปากดีนะแกเนี่ย...ขอแก้กระหายสักแก้วดิ”

“จัดไปครับ” พลบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อประจำร้านขานรับ ด้วยรอยยิ้มละลายใจสาวๆ

“วันนี้คนเยอะเหมือนกันนี่ ขนาดยังไม่ดึกนะเนี่ย” พูดพร้อมกับกวาดสายตาสำรวจรอบๆร้านที่เริ่มมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการกันแน่นขนัดทั้งๆที่เพิ่งจะหัวค่ำ

“ศุกร์สิ้นเดือนก็เป็นแบบนี้ล่ะครับคุณพี ลูกค้าเยอะแถมสาวๆนะเพียบมีแต่แจ๋มๆทั้งนั้นเลย...นู่นครับพูดถึงก็มาพอดี” พลพูดพร้อมกับพยักเพยิดให้เจ้านายหนุ่มดู ผู้หญิงที่มาในชุดเปรี้ยวเข็ดฟัน ที่กำลังเดินเข้ามาหาเจ้านาย พีรพัฒน์ก็ไม่ได้พูดอะไรยกเหล้าที่อยู่ตรงหน้าขึ้นดื่ม

“ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ...ถ้าไม่มีขอนั่งด้วยคนได้มั้ย” เอ่ยถามกระซิบชิดใบหู เบียดอกอวบที่โผล่พ้นเสื้อเกาะอกขึ้นมาเข้าหาชายหนุ่มอย่างยั่วยวน

พีรพัฒน์ยิ้มกริ่ม มองหญิงสาวตรงหน้านัยน์ตาพราวระยิบ มันคือสัญชาติญาณของเสือเมื่อเจอเหยื่ออันโอชะ

“เชิญครับ” พูดพร้อมกับวาดวงแขนแกร่งโอบเอวคอด เป็นสัญญาณว่าเสือพร้อมออกล่าเยื่ออันโอชะแล้วนั่นเอง

ส่วนอีกมุมหนึ่งภายในร้าน กลุ่มคนทั้งชายและหญิงกำลังนั่งดื่มสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานเนื่องจากวันนี้เจ้าของร้านสาวสวยใจดี พามาเลี้ยงหลักจากที่ทำงานหนักกันมาตลอดทั้งเดือน

“เต็มที่เลยนะทุกคนไม่ต้องเกรงใจ” ภัสสรเอ่ยบอกลูกน้อง ที่กำลังนั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน

“ครับ/ค่ะ” ประสานเสียงขานรับออกมาพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“มาพี่ลูกชน” เต้พูดพร้อมกับยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้า

ภัสสรก็ไม่รอช้า หยิบแก้วของตัวเองขึ้นชนทันที และตามมาด้วยลูกน้องที่มาร่วมวงชนด้วย เป็นการเริ่มเปิดงานสังสรรค์อย่างเต็มรูปแบบ

แก้วน้ำสีสวยที่มีฤทธิ์เดชของแอลกอฮอลล์อยู่ในนั้น ถูกยกเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า ทำให้สติสัมปชัญญะที่มีเต็มร้อย ก็เริ่มถดถอยเลือนหายลงไปทีละนิดๆ

“เฮ้ยๆ พี่ๆ พอแล้ว นี่เหล้านะไม่ใช่น้ำเปล่า กินขนาดนี้เดี๋ยวก็เมาหัวทิ่มกันพอดี” เต้รีบพูดห้ามปราม พร้อมกับแย่งแก้วเหล้าในมือภัสสรออกห่าง

เพราะดูจากท่าทางแล้ว เจ้านายสาวของเขาเริ่มจะมึนเมา จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เดิมเข้าไปเนื่องจากใบหน้าของหญิงสาวนั้น เริ่มแดงไปจนถึงลำคอ

“ไอ้เต้เอามา ฉันจะกิน” พูดเสียงห้วนเมื่อถูกขัดใจ มองลูกน้องที่พ่วงตำแหน่งน้องชายตัวดีตาขวาง ยื้อแย่งแก้วเหล้าที่อยู่ในมือนั้นคืนมา แต่ยิ่งพยายามยื้อแย่งคืนเท่าไหร่ ก็ยิ่งถูกอีกคนยกหนีสูงขึ้นเรื่อยๆ

“พี่ลูกอย่าดื้อดิ พี่กินเยอะแล้วเดี๋ยวก้เมากันพอดี ผมขี้เกียจแบกพี่กลับคอนโด...ไม่รู้ล่ะถ้าพี่ไม่ยอมหยุด ผมจะโทรไปบอกพี่นูว่าพี่กินเหล้าเมาปลิ้นไม่เป็นท่า จนกลับคอนโดเองไม่ได้” ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่ยอมฟัง ขอร้องกันดีๆไม่ยอมเชื่อ ทางเดียวที่จะสามารถปราบพยศ และความดื้อรั้นของเจ้านายสาวได้ คืออ้างชื่อพี่ชายนั่นก็คือพี่ธนู

ได้ยินชื่อพี่ชายที่ขึ้นชื่อว่าโหด ดุ ห่วงและขี้หวง ภัสสรถึงกับหยุดชะงักลงทันที และแน่นอนถ้าธนูรู้ว่าเธอดื่มจนเมากลับห้องไม่ได้อย่างที่เต้บอก เช้ามาเธอคงได้เห็นธนูมายืนตีหน้ายักษ์ รออยู่ที่หน้าห้องเป็นแน่

“ไอ้เต้! ไอ้น้องทรยศ แกมันก็เก่งแต่เอาพี่นูมาอ้าง ฮึ่ย! ไม่กินแล้วก็ได้” สะบัดหน้าหนีเมินมองไปทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย คนกำลังได้ที่ดันมีมารมาขัดขวางความสุขซะนี่

“โอ๋ๆๆ อย่างอนดิ ก็ถ้าผมไม่เอาพี่นูมาอ้างพี่ลูกก็ไม่ยอมหยุดอะดิ”

“ลูกศรโว้ย เรียกให้ครบด้วยไอ้นี่ ฉันไม่อยากคุยกับแกแล้วไปเข้าห้องน้ำดีกว่า”

“ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ยพี่วันนี้คนเยอะ” เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้านที่ตอนนี้คนเริ่มจะเยอะกว่าตอนแรกที่เข้ามา

“ไม่เป็นไรแกอยู่ดื่มกับพวกน้องๆเหอะ แค่นี้เองสบายมาก” เต้พยักหน้ารับด้วยความจำใจ มองตามหลังภัสสรที่เดินฝ่าฝูงชนไปด้วยความเป็นห่วงจนลับสายตา

เมื่อจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ภัสสรก็เดินจะกลับไปที่โต๊ะ แต่จังหวะนั้นเองก็มีขี้เมาที่ไหนก็ไม่รู้ เดินมาชนจนหญิงสาวเซถลาหน้าเกือบคะมำ ถ้าไม่ติดว่ามีวงแขนแกร่งมาโอบรัดดึงตัวเธอไว้

ภัสสรผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่ไม่ต้องล้มจ้ำเบ้าก้นกระแทกพื้น หมุนตัวมาหมายจะขอบคุณคนใจดีที่ช่วยเธอไว้

“เห้ย/เห้ย!!” เสียงอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย ต่างคนก็ต่างดีดตัวออกจากกันทันทีอย่างอัตโนมัติ