หลินจางหย่งมุมปากกระตุก บุตรชายเรียกเขาว่าท่านลุง เขาอยากรู้เลยว่ามารดาของเจ้าพวกนี้บอกบุตรเรื่องของบิดาเช่นไร หลินหยางเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา หมออู่ที่กำลังจิบชาแทบจะพ่นชาออกจากปาก
ลี่ฟางหัวเราะออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว เพราะเด็กๆต่างคิดว่าบิดาตายไปแล้ว เมื่อเจอคนหน้าเหมือนตนเองจึงคิดว่าเป็นญาติของบิดา
"ฮันเออร์เด็กดี มาหายายเร็วลูก" ฮูหยินอู่แก้สถานการณ์ที่กระอักกระอ่วนตรงหน้า
ระหว่างบิดากับบุตรทั้งสองต่างมองสำรวจกัน หลินหยางก็มิงเช่นกัน ยิ่งมองคุณชายน้อยทั้งคู่ยิ่งเหมือนคุณชายของตน ยิ่งซีฮันเหมือนกันราวกับแกะสลักออกมา ซีห่าวมีเววตาที่เหมือนของลี่ฟางแต่โดยรวมเครื่องหน้าเหมือนบิดาตอนเยาว์ถึงแปดส่วน หากฮูหยินยังอยู่คงจะดีใจที่มีหลานชายเป็นแฝดที่เหมือนกับบุตรชายของตนมากเพียงนี้
ลี่ฟางจึงปล่อยให้พวกเขาพ่อลูกได้พูดคุยกัน อย่างไรเขาก็แย่งลูกไปจากนางมิได้อยู่แล้วหากนางไม่ยินยอม ตอนนี้อยู่ที่
