“โอ๊ย!”
“อย่าร้อง อย่าโวยวาย ไม่งั้นตาย! แต่ถึงร้องก็ไม่มีหมาที่ไหนได้ยินหรอก ฮ่า ๆ ๆ !”
เธอชะงักนิดหน่อย เพราะรู้สึกคุ้นเสียงคนร้าย แต่คิดไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน
“แกเป็นใคร!! แกอยากได้อะไรก็เอาไปสิ ลากฉันมาที่นี่ทำไม!” แต่จับกระเป๋าสะพายไว้แน่น...ซะงั้น
“หึๆ” มันครางเหมือนหมาบ้า สูดน้ำลายสวบสาบราวกับหิวกระหาย จ้องมองเธอเขม็ง ด้วยสายตาหื่นกาม บ่งบอกความต้องการชัดเจน
ฉิบหาย! มันต้องการข่มขืนเธอ !
แสงไฟจากเสาท้ายตลาด ส่องสาดเข้ามาในบ้านร้างจนเกิดเป็นแสงสลัว แม้จะเห็นรายละเอียดไม่ชัด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคหากจะจดจำใบหน้าคนร้าย เพียงแค่มันถอดหมวกไอ้โม่งออกเท่านั้น
“อย่านะ อย่าเข้ามานะ!”
“สวยขนาดนี้ ขอพี่สักทีเถอะน้องสาว! อย่าให้พี่ต้องใช้กำลังเลยนะ พี่ไม่อยากฆ่าคนสวย เห็นแล้วมันเสียดาย มามะ มาให้พี่อึ๊บซะดีๆ”
หัวใจเธอสั่นสะท้านด้วยความกลัว ขยับถดถอยหนีเท่าที่ทำได้ พยายามจ้องมองว
