“เวลาขับรถแกช่วยขับด้วยความเร็วเท่านี้ได้มั้ยเซีย” ยูราชะโงกหน้ามาถาม มือทั้งสองกอดเอวฉันไว้แน่น
“จะขาดใจตายอยู่แล้วเนี่ย” ความเร็วอะไรก็ไม่รู้!
“น่าสงสารคนโดนทำโทษ” เสียงหวานพึมพำเบา ๆ แต่ก็รู้สึกได้ว่ายูรากำลังกลั้นขำด้วย
“ถึงที่หมายแล้ว” ในที่สุดฉันก็ไปรับเพื่อนมาส่งถึงบ้านตัวเองได้สำเร็จ
“เป็นเกียรติมากที่บอสขับรถให้นั่งค่ะ” ยูราลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูง แล้วขยับก้าวเดินออกห่างจากรถ ส่วนฉันก็ลุกขึ้นยืนตามเพื่อนเช่นกัน
“เข้าบ้านกันเถอะ คืนนี้แกค้างกับฉันใช่มั้ย”
“ใช่ ฉันขอมาเก็บข้อมูลบ้านคนรวยหน่อย” หาข้อมูลจริงสำหรับการเขียนงานสินะ แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยูรามาหรอก ปกติเธอเป็นคนเดียวที่เข้าออกบ้านฉันได้
“เกินไป” ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ตัวเองก็ไม่ธรรมดา
“เออนี่เซียฉันมีเรื่องจะปรึกษา” ยูราหันมาพูดกับฉันในระหว่างที่เรากำลังเขาไปยังห้องนั่งเล่น
“เรื่องอะไร”
“ตอนนี้ฉันกำลังคุยกับผู้ช
