(2 วันต่อมา)
ณ ห้องทำงานของซินเซีย
“เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อยนะ” เสียงหวานพูดขึ้นในขณะที่สายตากำลังให้ความสนใจยังเอกสารในมือ
“ออกไปข้างนอก?” เพราะยังไม่ถึงกำหนดที่จะสามารถออกไปไหนมาไหนได้ ทำให้ลูกน้องต้องถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ ออกไปข้างนอก” ฉันพูดซ้ำอีกครั้ง ในขณะที่สายตาก็ยังคงจดจ้องที่เอกสารในมือ
“เอ่อ...ครับ คุณซินเซียจะไปที่ไหน ผมจะส่งคนไปรอ”
“ไม่ต้องตาม ฉันมีนัดกับยูรา” ไปรับยูราตอนเที่ยงคืน ไม่ต้องใช้คนหรอกไม่น่ามีเรื่องอะไร
“แล้วเรื่องการเดินทางล่ะครับ ให้ผมไปส่ง...” เพราะตอนนี้ยังถูกการจำกัดบริเวณและการใช้รถอยู่
“ให้คนไปเอารถที่บ้านพี่เดลมาให้หน่อย” ปากก็พูดไป มือก็กำลังจรดปลายปากกาเซ็นลงบนเอกสารทีละใบ
“....” ไม่มีเสียงตอบรับคำสั่ง กลัวแม่กันอีกแล้วสินะ ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
“ไปเอามา ฉันคุยกับพี่เดลแล้ว”
“....” ยังคงยืน
