แค่ของเล่น

ตุบ พลั่ก เสียงร่างชายหนุ่มถูกกำปั้นอัดกระแทกท้องน้อย ร่างของคนถูกอัดร่วงหล่นบนพื้นปูน ลานกว้างมีเพียงแสงสลัวจากดวงไฟหน้ารถของคนกลุ่มหนึ่ง คนทั้งกลุ่มกำลังรุมทำร้ายผู้ชายที่นอนอยู่บนพื้น ชายหนุ่มถ่มเลือดออกจากปาก จมูกเกือบหักเพราะถูกชกจนเลือดกำเดาไหล "ไอ้กานต์ มึงเหี้ยมาก..มึงจะชดใช้ให้บ่อนลอยฟ้าของกูยังไง รายได้กว่าห้าสิบล้านที่เสียไปก็เพราะมึง กูอุตส่าห์ไว้ใจมึงที่สุด มึงยังทำกูได้" รองเท้าหนังแบรนด์เนมเงาปลาบขยี้ไปบนยอดอกผู้ชายที่ล้มกองอยู่บนพื้น เลือดไหลออกจากทางปากทางจมูกจนดูน่าสังเวช "ขอโทษครับนาย ผมผิดไปแล้ว ผมมันเลวเองที่กล้าขายความลับของนายให้บ่อนคู่แข่ง" "มึงไม่ใช่เลว...มึงเหี้ย" ร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร กระทืบเท้าลงบนหน้าอกของกานต์ลูกน้องมือขวา ควรเรียกว่าอดีตลูกน้องถึงจะถูก อั่ก! กานต์กระอักเลือดออกมา รู้สึกเจ็บแปลบที่ชายโครงด้านซ้ายเหมือนซี่โครงหัก "อย่า ครับ ยะ.. อย่าครับนาย ผมจะหาเงินมาคืนให้" "หน้าอย่างมึงจะเอาเงินไหนมาคืน ธุรกิจกูสร้างมาเป็นสิบปี จะให้คนไร้ค่าอย่างมึงมาทำพังวันเดียวเหรอวะ มึงไม่มีค่าขนาดนั้นแล้วก็ไม่มีสิทธิ์ด้วย" ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปปั้นสลักเปล่งเสียงตะคอกอดีตสมุนจนหน้าแดง คนที่ถูกเรียกว่านายก้มมองร่างสะบักสะบอมบนพื้น แววตาโกรธแค้น ไร้ความเมตตา แผ่กลิ่นอายอำมหิตอย่างเต็มเปี่ยม "แม่ผมต้องผ่าตัดสมองครับนาย ผมเลยทำผิดไป แม่ผมหกล้มในห้องน้ำต้องผ่าตัดด่วน ผมไม่มีทางเลือก" มือยกขึ้นพนมกราบแทบเท้านายเพื่อขอความเมตตา "สันดาน! ทุกคนก็มีข้ออ้างกันหมด คำว่าทรยศไม่มีข้อแก้ตัว" เศรษฐ์เอ่ยด้วยเสียงต่ำ รองเท้ายังบดขยี้บนหน้าอกอดีตสมุนมือขวา "ผมกลัวแล้ว นายครับ อย่าฆ่าผม ...ผมมีข้อเสนอ" "มึงคิดว่าข้อเสนอของมึงจะน่าสนใจงั้นเหรอ กูมีทุกอย่างแล้ว น้ำหน้าอย่างมึงจะเอาอะไรมาเสนอ" เศรษฐ์สะบัดข้อเท้า ยกเท้าออกจากร่างกานต์ด้วยความหัวเสีย ไม่อยากให้รองเท้าราคาแพงของตนต้องเปื้อนเลือดชั่วของลูกน้องเก่า นายใหญ่โบ้ยหน้าให้บอดี้การ์ดชุดดำมาซ้อมกานต์ต่อ "โอ๊ย อั่ก! โอ๊ย นายฟังดูก่อนครับนาย" ชายหนุ่มตัวงอพ่นเลือดออกจากปากพลางตะโกนบอกผู้เป็นนาย ทั้งหมัดทั้งเท้าประเดประดังถั่งโถมเข้ามาไม่ขาดสาย "ก่อนมึงจะตาย มีอะไรก็ว่ามา กูรำคาญ" เศรษฐ์หันหลังให้ เขารำคาญเสียงร้องขอชีวิต เศรษฐ์ไม่เคยลังเลกับคำว่าสั่งฆ่า คนอย่างเศรษฐ์อยากฆ่าก็ฆ่า ยิ่งทำผิดมหันต์ขนาดขายความลับให้บ่อนคู่แข่งยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตายรอบเดียวมันยังน้อยไป "ผม..คือ.. ผมจะให้น้องสาวผมมาขัดดอกนาย" "ไอ้เหี้ย...มึงเหี้ยกว่าที่กูคิด กูมีผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพัน ทำไมกูต้องสนใจน้องสาวมึงด้วย" "นายดูสินค้าก่อนครับนาย" กานต์คู้ตัว กอดแขนเข้ากับเข่าตัวเอง หนีเท้าเหล่าชายชุดดำ ร่างของเขาเกินรับไหว แรงอัดเสียงดังตุบตับประเคนเข้าร่างไม่ยั้ง จนในที่สุดต้องเสนอน้องสาวตัวเองไปขัดดอกนายใหญ่ "พอก่อน" เศรษฐ์สั่งเสียงดัง เป็นครั้งแรกที่เจ้าของอาณาจักรพันล้านอยากดูมีสินค้าชีวิตว่าจะสวยสดสะกดขนาดไหน ไอ้กานต์มันคงมั่นใจว่าน้องสาวมันสวยมากถึงกล้าเอามาขัดดอก กานต์ขยับร่างเลือดโชก ล้วงมือสั่นเทาเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดภาพน้องสาวของตัวเองให้เศรษฐ์ดู ผู้เป็นนายรับโทรศัพท์ไปด้วยรอยยิ้มหยัน เศรษฐ์มีผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันอยากเข้าหา แค่จ่ายหนักบวกกับเอาใจนิดหน่อย ทั้งดารานางแบบเขาแค่กระดิกนิ้วก็คลานเข่าเรียงหน้าเข้ามาอ้าขาให้ตำ ทำไมเขาต้องสนใจน้องสาวของไอ้ลูกน้องทรยศด้วย ร่างสูงใหญ่ก้มหยิบโทรศัพท์จากมือกานต์ที่นอนกองบนพื้น เขาดูภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ ดวงตาสีน้ำหมึกของชายหนุ่มวูบไหว ใจเต้นกระหน่ำเมื่อเห็นรูปเธอคนนั้น ยัยเด็กในรูปคือคนที่เขาเคยเจอในห้องวีไอพีผับเดอะคิงส์เมื่อสามเดือนก่อน คนที่กล้าเอาเข่ากระทุ้งพวงสวรรค์แถมยังกระทืบเท้าเขาแล้ววิ่งหนีไป ยัยเด็กแสบ! "น้องสาวมึงจริงเหรอ" "ครับนาย" "แล้วยัยนี่จะยอมมาขัดดอกเหรอวะ" "ผมมีวิธีพูดครับ" เศรษฐ์คิดอยู่ชั่วอึดใจ เขาตอบออกมาเพียงสั้น ๆ "พรุ่งนี้มึงเอาสินค้ามาให้กู" ร่างสูงสง่าจากไปพร้อมทิ้งโทรศัพท์ของกานต์เอาไว้บนพื้น ก่อนขึ้นรถ เขายังเหลือบมองภาพเด็กสาวบนหน้าจอโทรศัพท์สมาร์ทโฟน "สินค้าน่าสนใจว่ะ" สายตาแข็งกร้าวดุดันจับจ้องภาพเด็กสาวยิ้มกว้างในโทรศัพท์ นายใหญ่พูดลอย ๆ เศรษฐ์จุดซิการ์ขึ้นสูบในรถนิรภัยกันกระสุน นึกถึงเด็กสาวแสนแสบสันคนนั้น โลกมันกลมยิ่งกว่ากลม