ร่างสูงนั่งกระดิกเท้าอย่างใจเย็น
เขาไม่ต้องไปวิ่งพล่านหาให้มันเมื่อยเหมือนพวกไอ้ฟ้าใสฟ้าหม่น แค่อยากลองดูว่าพวกมันมีสมองหยักมากน้อยขนาดไหน จะให้ทำงานใหญ่ได้เลเวลเท่าไหร่ เศรษฐ์ถือว่าการมอบหมายงานคือการมองกึ๋นคนไปด้วย
เรื่องคุ้มครองความปลอดภัยสองคนนั้นทำได้ดี ทั้งซื่อสัตย์และไว้ใจได้ แต่บางครั้งก็ซื่อ(สัตว์) เกินไปหน่อย ซื่อจนกลายเป็นบื้อไปเลย
เศรษฐ์ยิ้ม เมื่อบ้านรดาอยู่ซอยสิบห้า
ฮึๆๆๆๆ นอกเขตที่ดินของไอ้เจ้าสัวจรัญสินะ
เศรษฐ์แต่งตัวธรรมดา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ สวมหมวกกับหน้ากากอนามัย ส่วนฟ้าใสกับฟ้าหม่นก็แต่งตัวแบบเดียวกัน
"เราจะไปไหนกันเหรอครับนาย"
"กูจะไปเยี่ยมบ้านเด็กกูหน่อย อยากเล่นซ่อนหากูจะจัดให้"
"นายรู้ที่อยู่เธอได้ไงครับ"
"กูไม่โง่เหมือนพวกมึงไง"
"เอ่อ..ครับ"
ทั้งสามคนขับมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ออกจากโรงจอดรถ ดูเหมือนแก๊งซิ่งรถพากันไปออกทริป
ทุกคนตรงไปที่ร้าน
