สามวันผ่านไป
รดาตื่นมาทำอาหารให้กานต์แต่เช้า มีน้าของเธอช่วยเป็นลูกมือ รดานำอาหารใส่ในกล่องแก้วมีฝาปิด รีบขึ้นรถเมล์ไปให้ทันเวลาเยี่ยม
"น้าหมิว หนูจะไปเยี่ยมพี่กานต์ น้าหมิวจะไปด้วยมั้ย" รดาหันไปถามน้า
"ถ้าน้าไปแล้วใครจะดูแลยายกับแม่ล่ะ น้าก็อยากไปนะ แต่เราค่อยสลับกันไปเยี่ยมกานต์ดีกว่า"
"จริงด้วยค่ะ ตอนนี้บ้านเราเหลือแค่เราสองคนเป็นตัวหลักของบ้าน"
"ให้ผมดูแลป้าพิมพ์กับคุณยายก็ได้ ผมโตแล้ว" เด็กชายตัวอ้วนป้อมเกาะอยู่ขอบโต๊ะอาหาร มืออวบป้อมตักน้ำแกงกระดูกหมูตุ๋นกินอย่างเอร็ดอร่อย
"โตแล้วอะไรกัน ปีนี้เชงเม้งเพิ่งเข้า ป.1" รดาหันไปยิ้มให้หลานชายตัวน้อย
"ผมโตแล้ว ผมจะดูแลทุกคนแทนพี่กานต์เอง พี่กานต์ถูกคนใจร้ายซ้อมจนบาดเจ็บ ต่อไปผมจะดูแลทุกคนเองเพราะผมเป็นผู้ชาย"
รดาชะงักทัพพีตักน้ำแกงในมือ เธอถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงหน้าเศรษฐ์ ครอบครัวของเธอต้องตกที่นั่งลำบากเมื่อพี่ชายผู้เป็นหัวเรี่ยว
