ร่างสูงเดินเข้าหาแมวเซา เจ้าสัวจรัญทำหน้าถมึงทึงเหมือนอยากฆ่าคน หมัดกำแน่นลอยแหวกอากาศไปตรงหน้าคนตัวเล็กกว่ามาก
แมวเซาหลับตาปี๋ เธอคงถูกอีตาเจ้าสัวสายบาปชกหน้าเข้าให้แล้ว
ปึง! เสียงกำปั้นชกเข้าที่บานประตู มือหนึ่งค้ำยันประตูไว้ ร่างเล็กของแมวเซาอยู่ใต้วงแขนของเจ้าสัวอีกครั้ง เขาก้มหน้าลงมามองเด็กผู้หญิงที่แนะนำตัวเองว่าชื่อแมวเซา สิ้นเสียงหวานเอ่ยแนะนำตนเอง โลกของเจ้าสัวจรัญก็ดับวูบลงทันที
"ยัยงูพิษ ยัยแมวเน่า เธอเอาอะไรมาทิ่มคอฉัน"
"พี่เจใจเย็นก่อนนะคะ เราค่อย ๆ คุยกันไปด้วย กินอาหารไปด้วยดีกว่านะ"
"ฉันถามว่าเธอเอาอะไรมาทิ่มคอฉัน"
"มันคือเข็มพิษยาสลบ" แมวเซาตอบ เธอช้อนตามองหน้าเจ้าสัวจรัญทั้งที่มือยังถือถาดอาหารอยู่ น้ำซุปเกี๊ยวกุ้งต้มยำส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย โกโก้ร้อนกับน้ำขิงก็อุ่นกำลังดี
"ฉันจะทำยังไงกับเธอดี" เจ้าสัวจรัญผละจากร่างเพรียวในวงแขน เขาแสดงท่าทีหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด
