ราวกับเวลาหยุดเดินเมื่อเผลอสบมองนัยน์ตาคู่สวยเนิ่นนานหลายวินาที ฉับพลันหัวใจก็เต้นล่ำไม่เป็นส่ำ จนใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่
คลายข้อสงสัยอาการใจหายได้สักทีว่าทำไม..
มันเป็นเพราะคียติณณ์เคยมีเธออยู่ข้างกายมาโดยตลอด ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็จะมีผู้หญิงที่ชื่อเทียร์รดาในระยะการมองเห็นเสมอ
เธอกลายเป็นเจ้าของหัวใจดวงนี้ไปแล้ว เมื่อสายตามองไม่เห็นคนของใจ มันก็ไม่แปลกเลยที่คียติณณ์จะรู้สึกเหมือนอีกครึ่งของชีวิตหายไป
“หมายความว่ายังไงคะ” เทียร์รดาส่ายตามองใบหน้าคมคาย สีหน้าจดจ่อรอคำตอบจากปากเขา
คียติณณ์ปรือตามองคนตัวเล็กพลางคลี่รอยยิ้มน้อยๆ คล้ายว่าเจ้าตัวยังสับสนว่าภาพตรงหน้าคือเรื่องจริงหรือฝันไป
“พี่ติณณ์จำเรื่องของเราได้แล้วเหรอคะ”
“จำได้จากตรงนี้..”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเล็กน้อย เมื่ออีกฝ่ายชี้ที่กลางอกแทนคำตอบ
“หัวใจของพี่จำฉันได้เหรอ” เทียร์รดาอมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูอีกฝ่า
