ป้าเอิบลุกขึ้นมาดูบุตรสาวเพียงคนเดียว หญิงสูงวัยลูบมือเหี่ยวไปบนศีรษะของบุตรสาวอย่างรักใคร่
“ปิ่นเอ้ย! แม่สงสารเอ็งจริงๆ ที่แม่ได้ร่ำรวยเหมือนคนอื่น ลูกของแม่จึงต้องลำบากทำงานอยู่ในครัวแบบนี้”
ป้าเอิบลูบศีรษะของบุตรสาวอีกครู่ด้วยความรักใคร่ไม่คลาย
ปิ่นปักนอนน้ำตาไหล สงสารมารดา เธอทำอย่างนี้ถูกต้องแล้วหรือ หญิงสาวนอนไม่หลับคิดแต่เรื่องของพันนารู้สึกสับสนไปหมด ก่อนที่จะหลับลงด้วยความเหนื่อยล้าอย่างที่สุด
งานวันสารทเวียนมาบรรจบอีกรอบ พนิดาไปทำบุญตักบาตรที่วัดเช่นเคย
“น้องพริกหวานดีใจจังเลยครับที่ได้เจอ”
ปลัดสุธนทักหญิงสาวมาแต่ไกล เมื่อเห็นพนิดากำลังเดินมากับป้าเอิบและปิ่นปัก
“พี่ธน” พนิดาทักชายหนุ่มอย่างยินดีเช่นกัน
“พักนี้พี่ไม่ค่อยเห็นน้องพริกหวานเลยนะครับ”
ปลัดสุธนถามหญิงสาวก่อนช่วยถือของ
แทนคุณมาทำบุญที่วัดกับน้องสาวเพื่อหวังว่าจะได้เจอพนิดาอีกเช่นเคย ช่วงนี้เขาเครียดมา
