“ไอ้หย้งโว้ย เอ็งลงมาช่วยข้าหน่อย มันลากไม่ไป”
จอมเรียกเพื่อนที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้ลงมาช่วย
โตมอญหรี่ตามองการกระทำของลูกน้องพนิดาอยู่ในที่ที่อีกฝ่ายไม่สามารถเห็นได้
เขามองไปยังลูกน้องให้จัดการกับลูกน้องของพนิดาที่ลากท่อนไม้อยู่ ลูกน้องของโตมอญเอาไม้ท่อนใหญ่มาตีที่ท้ายทอยของหย้งกับจอมสลบเหมือดคาที่ โดยที่ทั้งสองไม่ทันได้ตั้งตัว ปืนที่ถือไว้หล่นลงไปกองกับพื้น
พนิดามองเหตุการณ์ด้วยความตกใจ หญิงสาวรีบวิ่งลงมาจากรถ เธอรวบรวมสติวิ่งหนีทันที ความปราดเปรียวและวิชาที่ฝึกซ้อมมาทำให้หญิงสาววิ่งหนีเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว
แต่ยิ่งวิ่งยิ่งเข้าไปในป่าลึกมากขึ้น แถวนี้เป็นป่าที่ไม่มีบ้านคนอยู่เลย หญิงสาววิ่งมาจนหอบเหนื่อย เหลียวกลับหันไปมองทางที่วิ่งมา พบว่าไม่มีใครตามมา
พนิดายืนหอบหายใจ คิดหาหนทางที่จะออกไปจากที่นี่ แต่ถ้ากลับไปทางเก่าคงจะเจอไอ้พวกนั้นเป็นแน่ สมองกำลังคิดหาหนทางที่จะหนี รีบว
