พนิดาปรบมือยินดี ได้ยินเสียงคนข้างๆ พูดอย่างอารมณ์ดี ไม่ ยีระกับผลที่ออกมาว่าฝ่ายตนพ่ายแพ้
“เก่งจังลูกน้องคนนี้ น้องพริกหวานรู้ไหม พี่ยังไม่ลืมความหลังของเราเมื่อครั้งก่อนเลยนะ” แทนคุณก้มลงไปกระซิบเสียงเบาที่ใบหูเล็ก
“บ้า!” พนิดาหน้าแดงซ่านเมื่อนึกถึง ตอนที่เธอพลาดท่าเสียทีเขา อีกฝ่ายชอบมาย้ำให้เธอฟังอยู่เรื่อย
“พี่ไม่เห็นว่าจะบ้าตรงไหนเลยนี่ รัญจวนใจ วาบหวาม เร่าร้อน ชวนคลั่งออกจะตายไป”
พนิดาทำท่าจะยกมือขึ้นฟาดใบหน้าหล่อนั้นอย่างโมโห แทนคุณรับมือของหญิงสาวเอาไว้อย่างมั่นคง
“อ๊ะๆๆ ดุจริงๆ เลย น้องพริกหวานทำให้คนอื่นเขาสนใจเราอย่างนี้ จะให้เขารู้ใช่ไหมว่าเราเป็นอะไรกัน แต่น้องพริกหวานจะโมโห จะอยู่ในอารมณ์ไหนก็ทำให้พี่มีความสุขที่ได้เห็นหน้า ยิ่งถ้าน้องพริกหวานกำลังร้องครางกระเส่าอยู่ใต้ร่าง พี่ยิ่งอยากเห็นจนเจ็บปวดทรมานไปหมดเลยตอนนี้”
แทนคุณกระซิบเสียงพร่าเบาๆ เพื่อป้องกันคนที่อย
