ร่างแกร่งกอดรัเต็มอ้อมแขน ลิ้นอุ่นหนาลากไล้ไปทั่วเรียวปากหวาน มือใหญ่ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มเบามือ
เธออุทานเพื่อเปิดเรียวปากยินยอมให้เขาแทรกลิ้นหนาลงไปสำรวจดูดกินความหอมหวานในโพรงปากอย่างถนัดถนี่
มือเรียวบางทั้งสองข้างโดนมือหนาของเขากดทับแนบไปกับแผ่นหินกว้าง เพื่อไม่ให้มีทางหนีรอดเขาไปได้
พนิดามึนงงไปหมดกับสัมผัสดูดดื่มจากรสจุมพิตที่กำลังสัมผัสเรียวปากหวานของเธออย่างหนักหน่วง กายแกร่งกดทับแนบแน่นกับร่างอรชรไม่ห่างหาย สมองเริ่มทำงานช้าลง โลกนี้ช่างคว่ำหายพลิกตีลังกาไปหมด ลิ้นเล็กยอมล่าถอยต่อลิ้นแกร่งที่ตวัดรัดรึงอย่างหยอกเย้า จุมพิตที่แสนยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์ สิ้นสุดลงในที่สุด เมื่อเขาถอนจุมพิตออกเพื่อสูดอากาศหายใจเข้าปอดพร้อมกับเธอ
พนิดามองใบหน้าหล่อคมที่กำลังหายใจหอบพร่าอยู่เหนือใบหน้าเธอแค่คืบ
ความวาบหวามแผ่ซ่านไปทั่วร่างอรชรอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้ แทนคุณก้มใบหน้าลงไปจุมพิตหญิงสาวอีกครั
