“พ่อว่าอะไรนะครับ” แทนคุณถามย้ำอย่างดีใจ
“แกได้ยินว่าอะไรก็อย่างนั้นแหละ แกรีบพาลูกสาวไอ้พิงกลับมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่มันจะมาถล่มบ้านเราให้ราบเป็นหน้ากลอง”
เทพพูดกับบุตรชายอีกครั้ง
“ครับพ่อ” แทนคุณยิ้มกับบิดาใบหน้าสดใสขึ้น
“แต่เอาแบบนี้ดีกว่า พ่อไปกับแกด้วยดีกว่า พ่ออยากไปรับขวัญลูกสะใภ้ด้วยตัวเอง และพ่อจะพาเค้ากลับไปส่งบ้านรวมถึงสู่ขอเค้าให้แก แต่ไม่แน่ใจว่าจะโดนยิงไส้แตกกลับมาหรือเปล่า”
เทพหัวเราะเสียงดัง แต่แฝงเอาไว้ด้วยความเคร่งเครียด ไม่นึกว่าเขาต้องบากหน้าไปสู่ขอลูกสาวคนที่ไม่เคยถูกกันอย่างพิง อัครมหาศาล
“ไอ้โตมอญ!”
แทนคุณชกหมัดที่ต้นไม้ด้วยความโมโห ไม่คิดว่าไอ้โตมอญมันจะลอบมาจับพนิดาไปตอนที่เขากลับไปบ้าน ระยะทางที่เขาขึ้นมาบนเขา หัวใจเขากระตุกวูบเพราะลูกน้องของเขาหายไปหมด
“พ่อและพี่ชายของคุณหนูก็มาค่ะ”
ทับทิมบอกเจ้านายอย่างหวาดๆ
แทนคุณถอนหายใจรับฟังเรื่องราวที่ทับทิมเล่า
