คลินิกสัตวแพทย์
"เวลาเจอสัตว์ดุเราต้องจ้องตาแต่อย่าเข้าใกล้นะรู้ไหมบางตัวมันอันตราย" น้ำเสียงเอ่ยนุ่มพูดใส่ขนมเค้กที่ช่วยถือผ้าพันแผล
"อยู่ที่นี่หลายวันได้ความรู้เยอะเลยเวลาหนูเข้าเรียนจะได้ทันเพื่อน"
"ทำไมถึงอยากเรียนสัตวแพทย์ล่ะ"
"แม่สั่ง"
ฉันตอบไปตามความจริงเพราะแม่สั่งถึงต้องศึกษาพากเพียรเพราะไม่ถนัด
"ใจจริงเค้กอยากเรียนอะไร?"
"ดีไซเนอร์ค่ะ"
"ว้าว ความฝันของสาวๆ หลายคนเลยนะ"
"แต่แม่บอกว่ามันได้เงินยากกว่าออกแบบใช้เวลาเลยให้เลือกเรียนสัตวแพทย์แทน"
ใบหน้าสาวน้อยดูหมองหม่นแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินไปต่อ
"วันนี้เราต้องไปดูแลโบ้อีกไหมคะ" ฉันถามถึงหมาในเคหะซอกตึกมันไม่ค่อยสบายนัก "พี่โอใจดีมากอุตส่าห์ไปรักษาให้ฟรี"
"มีอะไรก็ต้องช่วยกันสิคนไทยเหมือนกัน"
"หล่อจัง.."
"หืม อะไรนะ"
"เปล่าค่ะ แฮ่"
เกือบเสียเรื่องดันไปชมเขาหล่อซะงั้น พี่โอ เป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันพอเรียนจบก็สอบเข้าสัตวแพทย์ท
