“คุณมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ?”
“ผมอยากจะขอโทษเรื่องเมื่อวาน”
“ช่างมันเถอะค่ะ อีกอย่างคุณก็ไม่ได้ผิดอะไรด้วย ฉันไม่โทษคุณหรอกค่ะ”
“เอ็มม่าเธอเป็นคนของผม ยังไงผมก็ต้องขอโทษครับ”
“......” เหมยลี่ได้แต่มองนิ่งๆ แต่เธอก็ไม่ได้โทษอะไรซิลวานเลย เพราะเรื่องนี้เขาไม่ได้ผิดเลย ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนของเขา หรือจะเป็นอะไรกับเขาลึกซึ้งไปมากกว่านั้น แต่เธอก็ไม่สามารถโทษเขาได้เลย
“ตอนนี้เธอ...ไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัทแล้วล่ะครับ”
“คะ คุณไล่เธอออกเหรอคะ ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้นะคะ” เหมยลี่ดูตกใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินอย่างนั้น
เธอไม่ได้ต้องการที่จะให้ใครต้องถูกไล่ออกแบบนั้น
“จริงๆ ผมเรียกประชุมวันนี้แค่อยากจะตักเตือนเท่านั้นครับ”
“แล้วทำไมถึง...”
“ผมย้ายให้เธอไปทำงานเป็นลูกทีมด้านล่าง แต่เธอไม่ยอมครับก็เลยออก”
“มัน...เป็นเพราะฉันหรือเปล่าคะ?”
“ไม่หรอกครับ น้องถิงถ
