“ได้สิ ถามมาได้เลย” ภาริชใจดีสู้เสือ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าหญิงสาวต้องการที่จะถามอะไรเขา แต่เขาก็คงต้องตอบอยู่แล้ว ไม่มีอะไรที่เขาตอบไม่ได้นี่นา
“ปาล์มกลับไปคบกับพี่ลิษาใช่มั้ย” ตามตะวันไม่ถามอ้อมแต่อย่างใด เธอเลือกที่จะถามเขาออกไปตรงๆ ถ้ามันจะจบก็ขอให้ทุกอย่างมันจบลงวันนี้ ไม่มีอะไรต้องค้างคาใจแต่อย่างใด
“ตะวันรู้ได้ยังไง” ภาริชเอ่ยถามออกมาด้วยความตกใจ
“รู้ได้ยังไงมันไม่สำคัญหรอกนะ แต่ว่าใช่หรือไม่ต่างหากล่ะที่สำคัญ” ตามตะวันเอ่ยถามจริงจัง ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องตอบว่ารู้ได้อย่างไร แต่มันเป็นเรื่องที่เขาต้องตอบ เพราะมันคือเรื่องที่จะตัดสินความสัมพันธ์ของเขาและเธอเลยล่ะ
“จริง ลิษาเขาขอกลับมาลองคบดู แล้วเราก็คิดว่าถ้ามันไปด้วยดี เราก็คงจะจบความสัมพันธ์ของเราสองคน” ในที่สุดภาริชก็ยอมเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมา เพราะความเห็นแก่ตัว อยากเก็บไว้ทั้งสองคนเขายังไม่ยอมบอกเธอ เขาเพิ่งรับประทานอาหาร
