“แต่ฉันเกลียดเธอ”
ของขวัญทำหน้ายู่ แต่ไม่เป็นไร
“ผู้ชายเกลียด แปลว่าผู้ชายรักค่ะ ยิ่งเกลียดมาก แสดงว่ายิ่งรักมากค่ะ”
นายกสุเมธจิ๊ปาก เกลียดคือเกลียด เกลียดจะแปลว่ารักได้ยังไง!
“จะกลับได้ยัง?”
"ขวัญยังไม่ได้กินกล้วยบวชชีเลยค่ะ"
"เรื่องมาก" นายกสุเมธเลื่อนถ้วยกลับมา แล้วตักป้อนของขวัญไป
ถอนหายใจแรง เมื่อพบว่าอีกคนเคี้ยวช้ามาก กว่าจะกินหมดถ้วย โคตรถ่วงเวลา
ลุกเดินไปตักที่ยังมีเหลืออยู่ในหม้อ แล้วเดินถือกลับมาอีกที
ของขวัญอ้าปากรับงง ๆ เธอไม่ได้บอกว่าจะกินอีกนี่ เพราะนี่ก็ท้องจะแตกอยู่แล้ว
แต่ในเมื่อคนยังไม่เหนื่อยป้อน เธอจะรีบอิ่มไปทำไม
สามชั่วโมงกับการกินกล้วยบวชชีในถ้วยใบที่สอง จากร้อน ๆ กลายเป็นเย็นชืด จากแน่นพุง เธอย่อยเรียบร้อย
"จะกลับได้ยัง?" ถามเมื่อลุกเดินเอาถ้วยไปเก็บเรียบร้อย
ของขวัญคิดตาม เธอก็นึกว่าเขาจะชวนเธอค้างด้วย เพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว
แต่กลัวพ่อแม่ถามหา ก็เลยต้
