กระบะสี่ประตูสีดำเคลื่อนออกจากบริเวณสำนักงาน ก่อนที่มันจะไปหยุดอยู่ที่หลังตลาดสดในหมู่บ้าน จอดรถไกลหูไกลตาคนหน่อยจะได้ไม่เป็นที่สนใจ
“รออยู่นี่” บอกคนตัวเล็ก ก่อนจะเดินลงจากรถ เขายังคงติดเครื่องยนต์เอาไว้
เดินดุ่ม ๆ เข้าไปในตลาด หาดูว่าชาวบ้านมีของอะไรมาขายบ้าง
“เห็ดมั้ยจ๊ะพ่อนายก เห็ดโคกบ้านเราจ้ะ”
นายกสุเมธมองด้วยความสนใจ เห็ดป่าหายาก ใช่หากินได้ตลอด มีเฉพาะหน้าร้อน
“ผมเอาสองกองครับ” บอกก่อนจะควักเงินในกระเป๋าตังค์สีดำใบหรูออกมา
“สองร้อยจ้ะพ่อนายก”
นายกสุเมธจ่ายเงินไป ก่อนจะรับถุงเห็ดมาถือ แล้วเดินไปร้านผัก
“ผักอีตู่กำหนึ่งครับ”
“สิบบาทจ้ะพ่อนายก” แม่ค้ารีบเดินมาใส่ถุงให้ทันที
ร่างสูงยื่นแบงก์ยี่สิบให้ไป ก่อนจะรอเอาเงินทอนกลับคืน แล้วเดินไปร้านผลไม้
“มะละกอกับแตงโมอย่างละลูกครับ”
“มีสับปะรดมาใหม่นะจ๊ะนายก หวานเจี๊ยบเลยจ้ะ”
ร่างสูงเลิกคิ้วเมื่อได้ยินอย่างนั้น
หวานเจี๊ยบเลยเห
