"อ้าวกันตา มากินข้าวเหรอ" หนึ่งคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะกับนายกสุเมธเอ่ยทักหญิงสาวรุ่นน้องเมื่อเจอหน้าที่นี่ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในโต๊ะต่างก็หันไปมองเป็นตาเดียวกัน และโต๊ะใกล้ก็ได้ยินเหมือนกัน
กันตายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคนที่เธอรู้จัก แต่ละคนล้วนอายุเยอะกว่าเธอทั้งนั้น เธอสามสิบแปดปี ส่วนคนในโต๊ะมีแต่รุ่นสี่สิบอัพ
"ใช่จ้ะ กันตาได้ยินว่าพี่เมธจะพาลูกน้องมากินข้าวที่นี่ ก็เลยมาเจอที่ร้านอาหารจ้ะ"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นทุกคนในโต๊ะต่างขมวดคิ้ว และมองนายกสุเมธกันเป็นตาเดียวกัน กันตาพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไง
แต่ละคนต่างรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของนายกสุเมธว่าเป็นมาอย่างไร เพราะส่วนใหญ่มีแต่คนบ้านเดียวกันทั้งนั้น
ทุกคนรู้ว่านายกสุเมธเคยแต่งงานอยู่กินกันกับกันตามาก่อน ก่อนที่จะมาเจอแม่ของเมษา
และแม่ของลูกเสียไปนานหลายปีแล้ว แต่นายกสุเมธก็ยังไม่รับใครเข้ามาแทนที่
แต่คราวนี้มันยังไง ถึงกลับไปยุ่งเกี่ยวกับอดีตเมีย หรือถ่านไฟเก่ายังร้อน
ก็แน่สิ กันตาเองก็ยังสวยขนาดนี้ ของมันเคย ๆ จะเมินเฉยก็ยังไงอยู่
"กันตาขอแจ้งข่าวดีพี่ ๆ เลยแล้วกันนะจ๊ะ กันตาคุยกับพี่เมธแล้วจ้ะ ว่าเราจะกลับมาเป็นผัวเมียกัน"
"ฮะ?" ทุกคนต่างอุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน สรุปใช่จริง ๆ เหรอเนี่ย
"ใช่จ้ะพี่ ๆ หากว่าบังเอิญเจอกันตากับพี่เมธอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องสงสัยนะจ๊ะ เป็นปกติของผัวเมียจ้ะ" กันตาฉีกยิ้มให้คนในโต๊ะอย่างอารมณ์ดี ไม่ลืมมองไปทางเด็กรุ่นลูกด้วย ถ้าไม่เพราะเธอไปรู้อะไรบางอย่างมา เธอคงไม่กล้าเสียมารยาทแน่ ๆ
มีคนบอกว่าเด็กคนนี้มาฝึกงานที่เทศบาล และหนึ่งในหน้าที่ที่รับผิดชอบก็คือชงกาแฟเข้าไปให้นายกสุเมธถึงในห้อง
แต่เธออยากบอกให้รู้เอาไว้ว่า จะยุ่งกับใครก็ยุ่งไป แต่ห้ามมายุ่งกับผัวของเธอเด็ดขาด ไม่งั้น เธอไม่เอาไว้แน่!
ของขวัญดึงสายตากลับมา แล้วนั่งทานข้าวต่อเงียบ ๆ แต่กลับกลืนไม่ลง รู้สึกกระบอกตาสองข้างร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อ ๆ
เมื่อกี้เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม คุณคนนี้บอกว่าจะกลับมาเป็นผัวเมียกันกับนายกสุเมธ หมายความว่าไง
คนทั้งคู่เคยคบกันมาก่อนงั้นเหรอ แต่เลิกรากันไป และในที่สุดก็กลับมาคบกันใหม่อีกที
ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมเมื่อวานเธอถึงเจอคุณคนนี้อยู่ที่บ้านของนายก เพราะทั้งคู่เป็นอดีตผัวเมียกันนี่เอง
ไม่ใช่อดีตแล้วสิ กลับมาเป็นผัวเมียกันแล้ว
แต่ที่เธอรู้สึกไม่โอเคก็คือ ทำไมนายกสุเมธต้องบอกว่าคุณคนนี้เป็นแค่คนข้างบ้านด้วย
"ขวัญขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" เอ่ยบอกกับหัวหน้าแล้วรีบลุกเดินออกไป เพราะกลัวจะร้องต่อหน้าคนอื่น จนสร้างความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ของขวัญยืนร้องไห้เงียบ ๆ อยู่ในห้องน้ำ งอนคนตัวโต ทั้งนอยด์ตัวเอง ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ของขวัญสะดุ้ง แล้วรีบจัดการตัวเองเมื่อคิดว่ามีคนมารอเข้าห้องน้ำต่อ สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำ ชะงักไปเมื่อเจอกับใครบางคนมองมา
ของขวัญทำตัวไม่ถูก จึงยกมือไหว้อีกฝ่ายแทน ในเมื่อท่านบอกว่าเป็นภรรยานายกสุเมธ เธอก็ต้องเคารพด้วยสิถูกไหม
กันตามองใบหน้ารุ่นลูกด้วยความเจ็บใจ เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ ว่ามันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
อะไรที่ทำให้เด็กคนนี้ต้องหนีมาร้องไห้ ก็เพราะคำพูดของเธอไง เด็กคนนี้มีซัมติงกับสามีเธอจริง ๆ!
"ถ้ายังอยากฝึกงานที่นี่ต่อ ห้ามยุ่งกับนายกสุเมธอีก ไม่งั้นฉันจะแฉเรื่องนี้ และคนที่ซวย ก็คือเธอกับนายกสุเมธ"
"..."
"เธอคงไม่อยากเป็นต้นเหตุให้นายกสุเมธต้องโดนปลดหรอกใช่ไหม"
"ไม่ค่ะ" ของขวัญส่ายหน้าทันที เธอไม่อยากให้เป็นแบบนั้นสักนิด
"งั้นก็เลิกยุ่งกับนายกสุเมธซะ แล้วที่ผ่านมา ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"
"ค่ะ" ของขวัญพยักหน้ารัว ๆ พร้อมกับน้ำตาที่ร่วงหล่น เสียใจ แต่ต้องยอมรับความจริงว่ามันผิด ผิดที่คิดมีใจให้สามีคนอื่น ไม่แค่นั้น ท่านยังเป็นผู้บังคับบัญชาเธอด้วย
ทางที่ดี รีบดึงใจกลับแล้วตั้งใจฝึกงานต่อให้จบ จะได้ไม่ต้องตกอยู่ในวังวนนี้อีกต่อไป