สรรพนามที่เธอใช้แทนตัวและเรียกชื่อเขากลับไปเป็นเหมือนเดิม ทว่าแววตายังดูห่างเหิน ท่าทียังดูหมางเมินอย่างเห็นได้ชัด จิรายุยอมรับในสิ่งที่เป็นไป เขาไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ไม่ว่าเธอต้องการให้เป็นไปอย่างไร เขาก็คงต้องยอมรับ
“ฝันจะไม่กีดกันจิกับจริงใจ แต่ฝันอยากให้ค่อยเป็นค่อยไป ฝันจะบอกลูกว่าจิคือคุณป๋า เราจะเป็นหม่ามี้กับคุณป๋าของจริงใจเท่านั้น ระหว่างเราสองคนเกี่ยวข้องกันแค่นี้พอ”
จิรายุมองคนตรงหน้า หนักใจอยู่ไม่น้อยที่จะต้องรับปาก เขาไม่อยากเป็นแค่คุณป๋าของจริงใจ เขาอยากเป็นคนที่เธอไว้ใจเหมือนเดิม แต่อาจจะต้องใช้เวลา เขาจะอดทนรอวันนั้น วันที่เธอให้โอกาสเขาอีกครั้ง ในวันนี้ได้เท่านี้ก็พอแล้ว ดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่กีดกันเขากับลูก ทั้งที่ตามกฎหมายแล้วเธอมีสิทธิ์ในตัวลูกเพียงคนเดียว เขาก็แค่คนนอก คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยในช่วงเวลาที่เธอต้องการที่สุด
“คุณฝันคะ น้องจริงใจตื่นแล้วค่ะ” พนักงานในร้านเด
