เมื่อทอฝันเงียบ จิรายุก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นเป็นความจริง หัวใจของเธอยังเป็นของเขา เขาก็ขอเข้าข้างตัวเองว่า เขายังพอมีหวัง เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้หมั้นกับวิศรุต
“ฝัน…ให้โอกาสผมสักครั้งได้ไหม” จิรายุยื่นแขนออกไปโอบเอวบางดึงเธอเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง ทอฝันไม่ขัดขืน เธอเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน นาทีนี้จิรายุขอเป็นคนเห็นแก่ตัว เขาอยากได้เธอกลับคืนมาไว้ในอ้อมกอด น้ำเสียงที่เอ่ยขอโอกาสอีกครั้งจึงออดอ้อนน่าสงสาร
“ให้โอกาสผมแก้ตัวนะครับที่รัก”
ทอฝันก้มหน้าหลบตาคม
“จิพักผ่อนเถอะ ฝันจะกลับบ้านแล้ว ป่านนี้เฮียเมฆคงรอโทรศัพท์จากฝันอยู่”
“เฮียเมฆจะมารับฝันเหรอครับ”
“ใช่”
“ฝันจะมาเยี่ยมผมอีกไหม”
“อือ…”
เท่านี้หัวใจที่ร้างไร้ความหวานชื่นมานาน ก็ผลิบานพองคับอกแล้ว จิรายุคลายวงแขนออกจากเอวบาง
“จินอนพักผ่อนได้แล้ว” ทอฝันบอกพลางช่วยประคองคนเจ็บนอนลงบนเตียงตามเดิม พอเห็นสีหน้
