คนเก่งของหม่ามี้จะรู้ความมากเกินไปแล้ว ดวงใจดวงน้อยของหม่ามี้ทำให้หม่ามี้ยอมสิ้นทุกอย่าง ละทิ้งและปล่อยวางทิฐิ ครั้งเดียวเท่านั้น เธอจะให้โอกาสเขาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
ทอฝันยิ้มทั้งน้ำตา เธอจับมือน้อย ๆ กุมไว้ในอุ้งมือนุ่มอบอุ่น พยักหน้าให้ลูกสาว ก่อนจะเงยหน้ามองสบตาคนที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว “อย่าใจร้ายกับฝันอีกนะ”
จิรายุยิ้มทั้งน้ำตา “สัญญาด้วยชีวิต ด้วยหัวใจ ผมจะไม่ทำให้ฝันต้องเสียใจอีก ผมจะดูแลฝันกับลูกให้ดีที่สุด”
ทอฝันพยักหน้ายอมรับความพ่ายแพ้ แพ้ใจตัวเอง แพ้ให้กับสายสัมพันธ์พ่อลูก
“ผมอยากกอดฝัน” แขนข้างหนึ่งกอดลูกไว้แล้ว แขนอีกข้างก็หัก จะกอดลูกเมียพร้อมกันก็ช่างลำบากเหลือเกิน
“คนไม่เจียม” ปากก็ว่าเขา แต่เธอกลับขยับเข้าหา และเป็นฝ่ายกอดเขากับลูกเสียเอง
จิรายุถอนหายใจบางเบา เขาจูบเรือนผมนุ่ม สูดกลิ่นหอมอย่างชื่นใจ เขาจะใช้เวลาทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ ไถ่โทษและชดเชยช่วงเวลาที่เป็นความ
