กลลวงบ่วงพิศวาส : ชีวิตคนเรามันสั้น...1

486 คำ

“ออมไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับพี่ขนาดนั้นหรอก ขอร้องล่ะ แค่ไปทำงานออมก็เหนื่อยมากแล้ว ได้โปรดอย่ามาวุ่นวายกับออมอีกเลย” สราวลีถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า เรื่องที่เธอคิดว่ามันได้จบลงไปแล้ว มันกำลังจะกลับมาทำให้หญิงสาวต้องปวดหัวอีกรอบ “พี่ไม่ได้มาเล่นๆ พี่เสียเวลาไปมากแล้วนะออม พี่ไม่รู้หรอกว่าพี่จะมีชีวิตอยู่ถึงเมื่อไหร่ อะไรจะเกิดขึ้นกับพี่อีก พี่แค่อยากขอโอกาสให้พี่ได้ดูแลออมและลูก พี่ขอแค่นั้นจริงๆ” วาโยกล่าวเสียงเศร้า เขาแค่อยากอยู่ใกล้ๆ ทั้งคู่ เขาไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่านี้แล้ว “พี่พายรู้มั้ยที่ผ่านมาออมต้องเหนื่อยแค่ไหน แล้วพี่พายหายหัวไปไหนมา” สราวลีตะคอกใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวด เขาจะกลับมาทำให้เธอหวั่นไหวทำไม ทำไมเขาไม่หายไปจากชีวิตของเธอตลอดไปนะ “พี่ไม่มีคำแก้ตัวอะไรนอกจากคำว่าขอโทษ ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ว่าพี่รักออมกับลูกแค่ไหน พี่ขอร้องล่ะ” วาโยยังคงอ้อนวอน ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม