“เหนื่อยแค่ไหนกลับมาที่บ้านเห็นหน้าคุณกับลูกก็หายเหนื่อยแล้ว” ธัชพลไม่ได้รู้สึกว่าการดูแลหญิงสาวเป็นภาระ แต่เขามองว่าเป็นความเหน็ดเหนื่อยที่เต็มไปด้วยความสุข มิหนำซ้ำยังได้ชดเชยในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนที่เขาปล่อยเธอไปตกระกำลำบากเพียงลำพัง ถึงตอนนี้เขาควรจะเป็นฝ่ายลำบากเพื่อให้เธอกับลูกอยู่อย่างสะดวกสบายได้แล้ว
“ขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อเราสองคนแม่ลูก” อิงดาวกล่าวเสียงสั่น
“สองคนแม่ลูกที่ไหนล่ะ สามคนแม่ลูกต่างหาก ลืมเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องไปได้ เดี๋ยวงอนพาคุณแม่แพ้หนักอีก” ชายหนุ่มกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นใบหน้าเหรอหราของภรรยา เพราะกลัวว่าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในครรภ์จะเคืองเธอจริงๆ
“ไม่เอาแล้วค่ะ ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวเผลอทำเจ้าตัวเล็กงอน ว่าแต่คุณจะออกไปออฟฟิศกี่โมงคะ” อิงดาวเอ่ยถาม เพื่อจะได้เตรียมชุดทำงานให้สามี แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เธอก็ยังอยากจะดูแลเขา เพื่อให้เขารับรู้ว่าเธอก็ใ
