เช้าวันต่อมา...
วาฤทธิ์ก็มาหาหญิงสาวที่บ้านแสงทองตั้งแต่เช้า เขาหอบหิ้วอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อคุณแม่ตั้งครรภ์มาให้เธอ พร้อมกับสั่งอาหารมาเลี้ยงเด็กๆ ที่บ้านแสงทอง แต่นิศาชลกลับไม่ยอมรับประทานอาหารที่เขานำมาให้เธอ เธอกลับไปแบ่งให้เด็กๆ รับประทานถึงแม้ว่าเขาจะพยายามขอให้เธอรับประทาน แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจ เธอรับประทานอาหารที่เธอซื้อมา พร้อมกับนมกล่องหนึ่งเท่านั้น นั่นทำให้วาฤทธิ์รู้สึกหนักใจเป็นอย่างมาก
และนอกจากจะไม่ยอมให้อภัยเขาแล้ว เธอยังแกล้งให้ทำงานอย่างหนัก เพื่อไล่ให้เขากลับไป แต่มีหรือคนอย่างวาฤทธิ์จะยอมแพ้ ในเมื่อคิดว่าจะง้อแล้ว คนอย่างเขาก็ไม่มีทางยอมแพ้อย่างเด็ดขาด
“อ้าว...ยังไม่กลับอีกเหรอคะ” นิศาชลเอ่ยเยาะเย้ยเขา หลังจากที่เธอเดินผ่านมาเจอเขาโดยบังเอิญ ซึ่งใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปรอยยิ้มเยาะ คนอย่างวาฤทธิ์จะทนได้นานแค่ไหน ในเมื่อเขาไม่เคยต้องอดทนเพื่อใคร
“จะกลับได้ยังไงล่ะครับ
