ตอนที่ 2 ถูกหลอก
2075 คำ
“อีมัท มึงมีเงินเยอะขนาดนี้แต่ไม่บอกกูสักคำ มึงไม่เห็นหรือไงว่าเจ้าหนี้นอกระบบจะตามฆ่ากูอยู่แล้ว!!”
“ฮึก เอาของหนูคืนมา!”
“มึงไปเลยนะ ไปถอนออกมาให้หมด!!”
“แต่นี่มันเงินเก็บของหนู!”
“อีลูกอกตัญญู แม่มึงเป็นหนี้หัวโตไม่คิดจะช่วย กูไม่น่าคลอดมึงออกมาจริง ๆ !!”
“ฮึก แล้วเมื่อไรแม่กับแฟนแม่จะเลิกเข้าบ่อน ครั้งที่แล้วหนูจ่ายคนที่มาทวงให้ตั้งหลายรอบ แม่ไม่รู้เหรอ!”
“กูไม่รู้! ครั้งที่แล้วก็ส่วนครั้งที่แล้ว แต่ครั้งนี้กูจะเอา มึงไปถอนออกมาให้กูทั้งเจ็ดพันเลยนะ ไปเดี๋ยวนี้เลย!”
“ฮึก ฮื้อ”
มัทร้องไห้สะอื้นแทบขาดใจ มารดาของเธอโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ทำท่าจะง้างมือตบหน้าลูกตัวเองอย่างที่ชอบทำ แต่ก็ถูกแฟนหนุ่มห้ามเอาไว้ ใหญ่มองหน้าปูพลางพูดขึ้น
“ใจเย็นก่อน อีมัทมันกลัวหมดแล้ว”
“ทำไมมาบอกให้กูใจเย็น!”
“กูกำลังจะได้เงินพรุ่งนี้ ที่กูเคยบอกมึงน่ะ”
“...”
ปูนิ่งไป ยอมลดมือลงไม่คิดทำร้ายลูกตัวเองแล้ว ใหญ่จ้องมองเด็กสาวที่ร้องไห้สะอื้นด้วยแววตาวาบวับ
“อีมัท มะรืนนี้กูจะได้เงินจากเถ้าแก่ วันนี้กูแค่ขอยืมมึงก่อน”
“...”
มัทมองหน้าใหญ่อย่างไม่ไว้ใจ
“กูพูดจริง เย็นนี้ไอ้พวกเสี่ยมันจะส่งลูกน้องมาทวงดอกเบี้ย กูกับแม่มึงต้องหาจ่ายมันห้าพัน กูยืมมึงแค่ห้าพันก็ได้อีมัท มะรืนกูจะรีบคืน”
“...”
“ไม่งั้นแม่มึงโดนกระทืบตายแน่ ๆ มึงอย่าหวงไปเลยหน่า ถ้ากูได้แล้วจะคืนมึงทันที เอามายืมแค่ห้าพันก็พอ”
มัทมองหน้าแม่ตัวเองที่ทำตาเขียวปั๊ด เธอยกมือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า
“จะคืนหนูจริง ๆ ใช่ไหม”
“ก็คืนสิ!! ทำไม มึงไม่เชื่อกูเหรอ กูเป็นแม่มึงนะ!”
“...”
“วันนี้กูต้องจ่ายพวกมัน ถือว่ามึงช่วยกูอีกสักครั้งนะอีมัท บุญของมึงไม่ไปไหนหรอก”
“...”
มัทรับสมุดบัญชีกลับมาไว้ในมือ เด็กสาวร่างบางเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายและออกจากบ้านหลังนี้ไป เหลือเพียงปูและใหญ่ที่หันมองหน้ากัน
“พี่ใหญ่ พี่จะได้เงินตอนไหน”
ปูยิงคำถามออกไปทันที ใหญ่ยักไหล่พลางเดินไปนั่งที่เดิมและหยิบเหล้าขาวมากระดก
“เงินห่าอะไร กูตกงานตั้งนานละ”
“แล้วพี่บอกอีมัทว่าจะคืนทำไม ทีนี้จะไปเอาจากไหนมาคืนมัน!”
“อีปู มึงมันโง่จริง ๆ ถ้ามึงไปบังคับมันแบบนั้น มันก็ถอนเงินแล้วหนีออกจากบ้านสิ มันจะกลับมาไหมคิดหน่อย”
“...”
“ไปเอาของมันหมด ใครจะให้วะ หลอกมันว่ายืมสักห้าพันแล้วจะคืน ลูกมึงให้อยู่แล้ว แต่ถ้ามึงไปบังคับมันแบบที่ทำ มันหนีออกจากบ้านไป มึงกับกูก็จะไม่ได้เงินสักบาท โดนลูกน้องไอ้เสี่ยกระทืบตายของจริง!!”
ปูได้ยินแบบนั้นก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า เดินมาหาแฟนตัวเองพลางนวดไหล่ให้
“จริงด้วย พี่ฉลาดจริง ๆ สมกับเป็นผัวฉัน”
“ทีนี้ก็มาลุ้นกันว่าลูกสาวมึงจะกลับมาหรือหนีไป แต่ถ้าให้กูเดา เด็กอย่างอีมัทต้องกลับมาช่วยแม่มัน”
18.00 น.
“เงินห้าพัน มะรืนต้องรีบคืนหนูนะ”
“รู้แล้วหน่า!”
ปูรีบคว้าเงินไว้ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง นับแบงค์พันห้าใบและยัดใส่กระเป๋ากางเกง มัทมองแม่ตัวเองด้วยสีหน้าหม่นหมอง
“กูจะออกไปทำงาน มึงทำงานบ้าน หุงข้าวแล้วก็เจียวไข่ด้วย พี่ใหญ่ตื่นมาจะได้กินเลย”
“...”
มัทมองแผ่นหลังของมารดาที่เดินออกจากบ้านไป อีกฝ่ายทำงานในซุปเปอร์มาเก็ตที่ช่วงนี้ต้องเข้ากะดึกถึงเช้า เด็กสาวถอนหายใจออก หันมองพ่อเลี้ยงที่นอนหลับกองอยู่กับขวดเหล้าขาว
วันต่อมา
วันนี้เป็นวันเสาร์ และทุก ๆ วันเสาร์มัทจะทำงานพิเศษคือรับจ้างทำความสะอาดบ้าน บ้านที่เธอรับทำความสะอาดเป็นบ้านของคุณยายอายุ 78 ปี อีกฝ่ายอยู่บ้านเพียงลำพังไม่มีลูกหลาน ทุก ๆ วันเสาร์มัทจึงเดินทางมาทำความสะอาดที่นี่ตั้งแต่เที่ยงถึงสี่โมงเย็น วันนี้ก็เช่นกัน เด็กสาวเดินทางมาถึงบ้านไม้สีครีมสองชั้นที่พื้นที่หน้าบ้านร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไม้ที่คุณยายชอบปลูก และมีต้นไม้ต้นหนึ่งที่มัทชอบเป็นพิเศษนั่นก็คือต้นลีลาวดี ดอกของมันเป็นสีขาวสวยงาม มัทชอบสีขาว และเธอมักจะเก็บดอกที่ร่วงลงพื้นแล้วขึ้นมาเล่นประจำ เด็กสาวเปิดประตูรั้วเหล็กที่สูงเพียงไหล่ เดินผ่านต้นไม้เข้าไปยังตัวบ้านที่เปิดประตูทิ้งไว้
“คุณยายคะ หนูมาแล้วค่ะ”
มัทชโงกใบหน้าเข้าไป ภายในบ้านไม้สองชั้น ภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ทั้งสิ้น คุณยายชอบสะสมของเก่า ๆ สมัยตัวเองยังสาวตั้งโชว์บนชั้น ทุกชิ้นอีกฝ่ายอวดเธอครบหมดแล้ว มัทจะรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่อได้มาหาคุณยาย อีกฝ่ายใจดีมาก ร่างบางเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะที่ประจำ ก่อนจะเห็นร่างของหญิงชราเดินออกมาจากห้องครัว
“มาแล้วเหรอจ๊ะ”
คุณยายวดี ถือจานขนมออกมา ในจานเป็นวุ้นกะทิ มัทยิ้มกว้าง
“ยายทำขนมไว้ให้มัทจ้ะ กินซะก่อนนะ”
“คุณยายใจดีกับหนูเสมอเลย ขอบคุณนะคะ”
ทุก ๆ ครั้งที่มัทมาทำงาน เธอจะได้ทานขนมอร่อย ๆ จากคุณยายก่อนลงมือทำความสะอาดบ้านเสมอ คุณยายส่งยิ้มให้พลางตั้งจานขนมไว้บนโต๊ะ มัทนั่งลงและหยิบวุ้นกะทิขึ้นมากินหนึ่งชิ้น ความอร่อยของมันทำให้เธอตาโต
“อร่อยมากเลยค่ะ”
“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะ”
“ขอบคุณค่ะคุณยาย”
“แล้วนี่ค่าจ้าของวันนี้จ้ะ”
มือเหี่ยวย่นยื่นซองสีน้ำตาลให้ ข้างในเป็นเงินค่าจ้างในการทำความสะอาดบ้านของวันนี้ มัททำหน้าสงสัยเพราะปกติเธอทำความสะอาดเสร็จ คุณยายถึงจะให้ค่าจ้าง
ทว่าวันนี้อีกฝ่ายให้เธอก่อนลงมือทำด้วยซ้ำ ส่งผลให้มัทย่นคิ้วแต่ก็รับเอาไว้
“ทำไมวันนี้คุณยายถึงให้หนูก่อนล่ะคะ”
“ยายรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ อยากขึ้นไปพักผ่อนสักหน่อย กลัวหลับยาวแล้วมัทจะรอนาน”
“...”
“ยายฝากมัทล็อคประตูให้ด้วยนะ”
“คุณยาย ให้หนูพาไปโรงพยาบาลไหมคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ นอนพักสักหน่อยก็น่าจะดีขึ้น”
มัทสังเกตสีหน้าของคุณยายไม่ค่อยดี ใบหน้าซีดเซียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์มาทำขนมรอเธอ
“คุณยายไม่ไปหาหมอจริง ๆ เหรอคะ”
“ยายอยากพัก”
“...”
“แล้วเจอกันนะจ๊ะมัท”
คุณยายวดีพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะหมุนตัวไปยังห้องนอน ห้องนอนของคุณยายอยู่ชั้นล่าง เพราะอีกฝ่ายขึ้นบันไดไม่ไหวแล้ว มัทมองตามหลังอีกฝ่ายด้วยสายตาเป็นห่วง คนอายุมากมักจะมีโรคประจำตัว มัทไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนคุณยายบ่อย ๆ อีกฝ่ายไม่มีลูกไม่มีหลาน และมัทก็ไม่เคยเห็นญาติคุณยายมาหาเลย แปลว่าทุกวันนี้คุณยายอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว เด็กสาวพ่นลมหายใจด้วยความเป็นห่วง ทว่าคุณยายไม่อยากไปโรงพยาบาล เธอก็คงทำอะไรไม่ได้ มัทรีบกินขนมในจานให้หมด ก่อนจะเริ่มทำความสะอาดบ้าน
จุดแรกที่เธอทำคือเรียงชั้นหนังสือให้เป็นระเบียบ แม้คุณยายจะอายุมากแต่ท่านก็ชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ คุณยายวดีสะสมหนังสือนิยายตั้งแต่นิยายสมัยก่อนจนถึงนิยายสมัยนี้ และนิยายเรื่อง ‘เล่ห์รักคุณหมอไร้ใจ’ ที่มัทอ่านอยู่ก็ได้มาจากคุณยายวดี อีกฝ่ายให้เล่มนั้นกับเธอเมื่อหลายเดือนก่อน มัทอ่านจบไปไม่รู้กี่ครั้ง และคุณยายก็บอกว่าเล่มนั้นคือเรื่องโปรดของท่านเช่นกัน ทว่าคุณยายให้มัทมาเพราะบอกว่าอ่านมากกว่ายี่สิบรอบจนท่องบทได้ มัทได้ยินแบบนั้นก็รับไว้ด้วยความยินดี และเมื่อเธอได้อ่านก็เข้าใจว่าทำไมถึงได้เป็นเรื่องโปรดของคุณยาย
เพราะนิยายเล่มนั้นมันสนุกมาก ๆ
พูดแล้วก็อยากอ่านต่อ เด็กสาวตั้งใจทำความสะอาดบ้าน จัดเก็บข้าวของที่ไม่ได้รกมากนัก ล้างจาน ซักผ้า กวาดบ้าน ถูพื้น แม้ว่าจะเหนื่อยทว่ามัทก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้มาที่นี่ เพราะคุณยายใจดี อีกฝ่ายให้เงินตอบแทนมากกว่าที่อื่น ๆ อีกด้วย มัทรักคุณยายวดี อีกฝ่ายชอบทำขนมหรือไม่ก็กับข้าวเผื่อเธอตลอด วันนี้คุณยายไม่สบายก็ยังอุตส่าห์ทำวุ้นกะทิของโปรดรอมัท เธอทำความสะอาดบ้านอย่างอารมณ์ดี
เพราะเมื่อกลับบ้านไป อารมณ์ของเธอจะตรงกันข้ามกับตอนที่อยู่ที่นี่ บ้านไม่ใช่เซฟโซนของมัท
เธอไม่อยากกลับไปด้วยซ้ำ
21.00 น.
มัทกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็น หลังจากที่เธอทำความสะอาดให้คุณยายเสร็จอีกฝ่ายก็ยังไม่ตื่นนอนจริง ๆ มัทไม่อยากปลุก เธอทำเพียงล็อคประบ้านให้คุณยายและออกมาเลย และเมื่อถึงบ้านของตัวเอง งานบ้านที่นี่ก็รออยู่เต็มไปหมด มารดาของเธอออกไปทำงานเพราะวันนี้เข้ากะบ่าย กลับอีกทีก็น่าจะดึก ๆ มัทหุงข้าวทำกับข้าวเสร็จก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนและเข้ามาอยู่ในห้องนอนของตัวเอง เพราะหน้าบ้านมีเสียงดังโหวกเหวกเพราะพ่อเลี้ยงตั้งวงกินเหล้ากับเพื่อนหลายคน เป็นแบบนี้ทุกคืน มัทเอือมระอาจนไม่อยากอยู่ข้างนอก เธอจึงรีบจัดการธุระให้เสร็จและเข้าห้องนอน มือเล็กปิดไฟดวงใหญ่และเอื้อมไปเปิดโคมไฟอันเล็กที่ส่องแสงสลัวสีส้ม
มัทหยิบหนังสือนิยายเรื่องโปรดขึ้นมาเปิดอ่านหน้าที่ค้างไว้ ดวงตากลมโตไร้เดียงสาอ่านตัวอักษรราวกับจมอยู่ในเรื่องราวของมัน
‘เล่ห์รักคุณหมอไร้ใจ’ เป็นนวนิยายที่ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน มัทได้หนังสือเล่มนี้มาคุณยายวดีเมื่อหลายเดือนก่อน และไม่ว่าเธอจะอ่านกี่เล่มหลังจากนั้น เล่มนี้ก็ยังเป็นเรื่องโปรดของเธอเสมอ เนื้อเรื่องของพระเอกที่ชื่อ ‘อาคิน’ คุณหมอหนุ่มใจดี แต่มีเรื่องให้เข้าใจผิดกับนางเอกสาวที่ชื่อ ‘แพรไหม’ อีกฝ่ายเป็นหญิงสาวยากจนสู้ชีวิตคล้ายกับมัท
ส่วนตัวร้ายของเรื่องคือ ‘ทศวรรษ’ ตัวร้ายของเรื่องนี้หลงรักนางเอกสุดหัวใจ จึงทำให้เขากลายเป็นตัวร้ายเพื่อทำทุกอย่างให้ได้นางเอกมาครอบครอง
และอีกตัวละครคือ ‘อิงดาว’ หญิงสาวที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าตา รูปร่าง และชาติตระกูล และสิ่งที่ทำให้มัทอิจฉาตัวละครอิงดาวเพราะพ่อแม่ของอิงดาวรักเธอมาก นักเขียนสามารถเขียนให้มัทรู้สึกว่าอยากได้รับความรักแบบนั้นบ้างสักครั้งในชีวิต แต่อิงดาวก็น่าสงสารเพราะไปรักตัวร้ายที่เป็นคู่หมั้นของตัวเอง ทว่าตัวร้ายรักนางเอกและเกลียดเธอยิ่งกว่าสิ่งใด เรื่องราวสนุกครบรสจนวางไม่ลง แต่วันนี้รู้สึกง่วงนอนมากแล้ว มัทอ่านได้ไม่กี่หน้าก็ปิดหนังสือลงและวางข้าง ๆ หมอนหนุนอย่างเช่นทุกคืน ก่อนเธอจะจมเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดายเพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน
02.00 น.
“จะดีเหรอไอ้ใหญ่ ถ้าเมียมึงรู้ล่ะ”
“ก็อย่าให้รู้ดิ แต่ถึงรู้ มันก็ทำอะไรกูไม่ได้ อีเด็กนี่มันลูกชังอยู่แล้ว แต่ถ้ามึงไม่กล้าก็ออกไปดูต้นทาง เดี๋ยวกูจัดคนเดียว”
“หึ ๆ ลูกเลี้ยงมึงของดีขนาดนี้ ไม่เอาก็โง่แล้ว”
- ผู้เขียน
