“อ้อ ใช่ค่ะ คุณ…”
“ผมชื่อมาวินครับ”
มาวิน เพื่อนสนิทของเจคอปรีบแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม มองดูหน้าสวยของไพลินอย่างจงใจ
“ค่ะ คุณมาวิน”
ไพลินตอบกลับสุภาพ
“ถ้าน้องไพลินไม่รังเกียจ มานั่งกับพวกเราก็ได้นะครับ เดี๋ยวมื้อนี้ผมเลี้ยง หรือจะให้เลี้ยงตลอดชีวิตเลยก็ได้นะครับ”
คำพูดที่ดูเหมือนแค่เชื้อเชิญตามมารยาท แต่ทว่าน้ำเสียงของมาวินกลับจริงจังเกินกว่านั้นเล็กน้อย
ไพลินเหลือบไปมองเจคอปเพียงแวบเดียว ก่อนจะรีบดึงสายตากลับมาหามาวินเหมือนเดิม
“ต้องขอโทษคุณมาวินด้วยนะคะ พอดีหนูมีนัดคุยงานไว้แล้ว ขอตัวก่อนนะคะ ลูกค้ารออยู่ค่ะ”
เธอก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนรีบสาวเท้าเดินตามเจ๊เหมียวไปยังโต๊ะอีกฝั่ง
สายตาทั้งกลุ่มยังคงมองตามไม่วางตา ยิ่งเมื่อเห็นว่าเธอไปนั่งโต๊ะเดียวกับหนุ่มหล่อมาดผู้บริหาร มาวินกับธีโอก็ยิ่งหันมาคุยกันเสียงดังขึ้น
“นี่น้องไพลินรับงานนอกด้วยเหรอวะ”
ธีโอเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน
“ไม่หรอกม้
