เจคอปมองตามคนตัวเล็กไปเงียบๆอย่างไม่เข้าใจ ก่อนเดินตามไปแล้วนั่งลงข้างๆแล้วถามขึ้น
“โกรธอะไร แค่ฉันบอกว่าทานมาแล้ว จำเป็นต้องโกรธด้วยเหรอ ”
“ก็คุณบอกให้หนูเอาใจ หนูกลับจากมหาลัยก็รีบมาทำอาหารให้คุณ แต่คุณกลับบอกว่าทานแล้ว ใครมันจะไม่โกรธละคะ ”
คนตัวโตถึงกับหลุดขำในลำคอ ไม่คิดว่านี่คือวิธีเอาใจของเธอ เขาขยับเข้าใกล้เธออีกนิดดมกลิ่นหอมของผมเธอเบาๆ
“อยากเอาใจฉัน ก็ต้องป้อนฉันด้วยสิ ”
เขาบอกเธอเสียงแผ่ว ไพลินหันมามองค้อนให้เขา
แต่ก็ยังตักอาหารใส่ปากเขาอยู่ดี เจคอปอ้าปากงับอาหาร แต่สายตากลับจ้องหน้าสวยของเธอไม่วางตา ไพลินมองหน้าเขาแล้วทำตาปริบๆ
“อร่อยไหมคะ ”
พร้อมถามว่าอาหารที่เธอทำนั้นอร่อยรึเปล่า
“อร่อยสิ เธอตั้งใจทำเอาใจฉันหนิ จะไม่อร่อยได้ไง ”
พอได้ยินคำชมปากบางคลี่ยิ้มน่าเอ็นดู เจคอปอดไม่ได้ที่จะเชยปลายคางเธอขึ้นเพื่อมองหน้าเธอชัดๆ
“เอาใจเก่งแบบนี้สิฉันชอบ”
ไพลินมองสบตากั
